Iedereen vertellen

een zwangerschap brengt ook wel soms stress met zich mee.. want ik ben een student en ik studeer onderwijs. dit is een zwaar vak om uit te oefenen. ik doe deze opleiding 5 dagen in de week waarvan 4 dagen stage. laats liep ik een half jaar stage in een reguliere basisschool maar nu moet ik het sbo/vso/zmlk onderwijs in. (Speciaal onderwijs, basisschool), (speciaal voortgezet onderwijs, soort vmbo) & ( ZEER moeilijk lerende kinderen, dat is hoger onderwijs.) leeftijd 4-20 jaar.

toen ik het op school vertelde, vertelde ik het eerst alleen aan mijn mentor. hij vond het super en had er geen enkele moeite mee. hij heeft zelf wat aan zijn gezondheid dus dit was een oppepper voor hem zoals hij dat aangaf en dat gaf hem een reden om door te blijven vechten. officieel mag hij ons geen les meer geven, maar in mijn situatie heeft hij voor het komend schooljaar mijn klas aangevraagd om te mogen blijven begeleiden! dit is natuurlijk helemaal super!!

op de basisschool waarin ik stage liep gaf ik les aan groep 1 & 2. mijn 2 stagebegeleiders wisten het nieuws als eerst (buiten mijn fam. om)... zij vonden het SUPER en snel wist de hele leraren festijn het. ik kreeg veel steun van hun en de ouders van mijn kleintjes! iedereen vond het leuk. `bij mijn afscheid heb ik ook heel veel cadeautjes gekregen waaronder ook veel baby spulletjes en telefoonnummers etc.

later heb ik het op school aan mijn klasgenootjes verteld in de laatste week van school. ik was toen 15 weken en helemaal uit de risico zone! mijn klasgenootjes zijn allemaal vrij jong tegenover mij omdat ik eerst een andere opleiding gedaan heb. ook met kinderen.. entertainment)... de meeste van hun vonden het super. andere wisten niet hoe ze moesten reageren.. maarja dat zou gegarandeerd aan de leeftijd gelegen hebben. hun snappen de vreugde ervan niet.

nu heb ik pas op mijn nieuwe stage een kennismakingsgesprek gehad en waarschijnlijk moet ik in de SVO gaan stage lopen met jongeren. dit lijkt me heel spannend leervol en interessant. maar de man waarmee ik gesprek had reageerde alsof ik een ziekte had. beetje vreemde reactie naar mijn inzien!!.. op t eind zei hij nog tegen me; is er bij jou iets wat ik nog voor je kan doen ofzo? toen heb ik hem gezegt dat hij me niet moest behandelen alsof ik een ziekte had! en toen keek hij me een beetje scheef aan!

mannen reageren toch altijd een beetje bot! zit in hun natuur denk ik! ze weten niet hoe het voelt en wat een zwangerschap met je doet. maar ik ben nu bijna op de helft en ik heb helemaal nergens last van! ik doe gewoon alles en laat me ook niet hangen:D ik ben lekker actief!

ik ben mijn verhaal weer kwijt dames.