Mijn lieve vriendinnetje..

Ik ken een meisje. Nog niet zo heel erg lang, maar wel erg redelijk goed. Dit is een heel lief meisje. Een vrouw wil ik haar zelfs noemen. Ze is mooi, heel sterk, zorgzaam, noem maar op.
Deze vrouw heeft 2 kinderen. Een zoon van 2, en een zoon van 7 maanden.
In de week dat ik geen eten kon halen voor mezelf, omdat Jayden anders te kort zou komen, en ik dus al 3 dagen niet gegeten had, en ik me te erg schaamde om om hulp te vragen, heeft ze stiekem een bakje eten voor mij in de kinderwagen verstopt. Toen ze langskwam, had ze boodschappen uit haar eigen huis stiekem in mijn kasten gezet. Deze meid heeft uren naar mijn gehuil over mijn ex geluisterd, over mijn familie die me in de steek gelaten en over alles waar ik de wereld voor haatte. Ze heeft me geknuffeld en gezegd dat ze voor mij klaar staat en van mij is gaan houden. Toen ik boos was over mijn oppas kon ik Jayden naar haar brengen als ik moest werken. Ze heeft voor mijn kind een hele mooie pet mee genomen van haar vakantie in Curacao.
Ze heeft 2 prachtig mooie, en lieve kinderen. Ze is een geweldige moeder die haar kinderen vrij opvoed, maar consequent. De kinderen zijn altijd schoon, mooi en verzorgd. Ik heb veel van haar kunnen leren, en pas heel veel van haar methodes nu ook toe in mijn opvoeding, wat het voor mij een stuk makkelijker maakt.

Zij heeft een vriend. 6 jaar al zijn ze samen. Toen ze net zwanger was van de 2e, kwam ze erachter dat hij vreemdging. Ze heeft per direct haar spullen gepakt en is vertrokken, ze hebben nu ook allebei een eigen huis. Ze hebben besloten het nog een kans te geven. (Ik ga er verder niet uitgebreid op in, want het is niet aan mij om haar prive situatie op tafel te gooien)

Anyway. Ze was net bij mij, en vertelde mij voor het eerst hoe ze zich echt voelde. Ze beschreef precies wat ik voelde, voor ik bij mijn ex weg ging. Ik kon wel janken.
Niets heb ik doorgehad. Wat voelde ik me stom. Zo met mijn eigen problemen bezig dat ik niet kon zien hoe moeilijk ze het had. Ik heb helemaal geen problemen met hem verder. Echt een aardige vent. Helpt haar heel goed financieel, en is echt gek op de kinderen.
Maar ze heeft meer nodig dan dat.
Ik kan het niet uitstaan dat zo'n prachtwijf zich zo moet voelen. Hoe ik hem ook mag. Dat ze niet in kan zien hoe mooi en geweldig ze is! Ik ben zo blij dat ik zo iemand in mijn leven heb mogen krijgen. Ze heeft zo'n goed hart, is goud eerlijk. Als zij al niet word vast gehouden 's avonds, en niet tegen haar word verteld hoe geweldig ze is, zakt de moed voor mij me in de schoenen.
Ik ben een betere moeder, omdat ik haar heb leren kennen, en omdat ik van haar heb kunnen leren.

Ze zei me dat ik de eerste was die ze dit vertelde. En ik ben blij dat ze dat gedaan heeft. Ik weet niet hoe ik haar kan helpen, maar ik zal haar voor 100% steunen. Ze is 24, maar ik heb weinig moeders gezien waar ik zo van heb kunnen leren. Dus als er ook maar iets is wat ik voor haar kan doen doe ik dat..

Misschien voor sommige een rare blog om hier op bb te zetten, maar ik wil hier maar even mee benadrukken, dat mensen niet maar alleen mama kunnen zijn. Moeders zijn ook vrouwen. En hebben de passie en liefde nodig op een ander gebied dan dat ze kunnen krijgen van hun kind. Anders word je al gauw een machine, in plaats van moeder.. En dan is het moeder zijn een stuk minder leuk, als dat het zou moeten zijn..

Een hele dikke kus voor mijn lieve vriendinnetje!