Alweer 31 weken en een paar dagen. Nu begint de tijd echt te dringen. Ik heb denk ik de woorden:"Het gaat zo hard" nog nooit zo vaak gebruikt in mijn leven als in mijn zwangerschap. Misschien een beetje laat om nu aan een blog te beginnen maar beter laat dan nooit;)
Ik heb een geweldige zwangerschap al zeg ik het zelf. Geen misselijkheid, maagzuur overdreven hormonen die bezit van me nemen of andere onomkombare crisissen. Maar ik begin nu te merken dat het einde in zicht is. Niet alleen aan de buik die ik zie groeien als ik maar lang genoeg kijk, of aan het harde geschop van het mannetje wat zich voorbereid op de buiten wereld. Maar ook aan de vermoeidheid die in begint te slaan. Ik heb mijn zwangerschapsverlof vervroegd van 31 okt naar 21 oktober. Dus nog maar 3 weken te gaan!
Ik kom energie te kort. En probeer overal energie vandaan te halen, suikers en andere soorten voedsel, mezelf dwingen om door te gaan, gewoon even gaan douchen om wakker te worden en dergelijken. Maar de beste remedie blijft gewoon slaap. Wat ik echt nodig heb. Ik begin me er aan over te geven, het is niet leuk maar ik heb geen keus. Voor de kleine, denk ik dan. En dan is het een stuk minder erg allemaal.
Want laten we eerlijk zijn. Nog maar 8 weekjes en een beetje en ik heb een zoon in mijn armen. Mijn zoon. Het mooiste cadeau wat ik ooit heb mogen krijgen.
Verder deze week, vandaag komen de nieuwe meubels, dit weekend word de babykamer gestuukt, en het laminaat voor onze uk komt er ook gelijk in, en dinsdag is het zover. De babykamer! Ook dinsdag naar de verloskundige en zwangerschapsursus. pufgym ook wel haha
x
<a href="http://mijnticker.nl/"><img src="http://mijnticker.nl/tickers/y2m0wpinufsu3bhg.png" alt="borstvoeden.info Tickers" border="0"/></a>
reacties (0)