Mijn man op de spoed

Vanmiddag om 16 uur werd ik gebeld door mijn man, die onderweg was van noord groningen naar huis. Dat hij enórme pijnen had in zijn zij, uitstralen naar zijn buik, rug en ballen. Heb hem gezegd beter even de dokter te bellen, in de hoop dat hij daar nog terecht kon als hij thuis was. Zou hij doen.

Een kwartier later belt hij nogmaals. De pijn is zo ondraaglijk dat hij huis niet zou redden, en op advies van de huisarts de afslag Winschoten heeft gepakt, en daar naar de spoedeisende hulp van het ziekenhuis is gereden.

Heb hulp van de buurvrouw ingeroepen om op te passen, en ben er heen gereden (nog dik een half uur rijden) en heb daar tot 23.00 vanavond gezeten.

Waarschíjnlijk heeft hij een niersteentje. Op de echo en op de foto's vonden ze niets, maar dergelijke steentjes schijnen zo klein te zijn dat ze soms nauwelijks zichtbaar zijn. Hij moet vannacht nog daar blijven, ze hopen dat ze het steentje aantreffen in zijn urine (gaat gezeefd worden). Hij had sowieso nog te veel pijn om naar huis te mogen. Het is dus afwachten wat morgen brengt. Het is in ieder geval niks ernstigs, voor zover ze nu kunnen beoordelen.

Wel moeilijk hoor. Het ziekenhuis bracht nare, persoonlijke, herinneringen boven. Dat kan ik er nu niet echt bij gebruiken. Kan ook mijn anti depressiva niet slikken nu, want dan mag ik geen auto rijden.
Ook is de puber hier nu (heeft begeleiding nodig), is het morgen koninginnedag (voor mij dus niét, zucht!), heb ik nog een puberende peuter rondlopen én een baby van 4 weekjes. Toch lastg hoor, dat ik dat alleen moet regelen, terwijl mijn eigen gezondheid maar zo minimaal is.

Ben benieuwd hoe het morgen met hem gaat, en of hij weer naar huis mag. Hoop in ieder geval dat ze echt een steentje gaan vinden, want 100% zeker is dat natuurlijk niet, zolang ze niets vinden. Dus ik haal me al weer allerlei erge scenario's in mijn hoofd... pffff

Zal een onrustig nachtje worden vrees ik.