Auw auw auw en meer geneuzel

Indalingsweeen!!! AUW!

Ik had wel vaker last van harde buiken en kleine steekjes in mijn schaamstreek, maar pfoeiiiiii
vandaag dus de eerste echte indalingspijn gehad. Damn! Wat doet dat pijn! Wist nog wel van mijn vorige zwangerschap dat het komen zou, maar was een beetje vergeten hoe het voelde!

Heb vanavond dus echt een paar keer hardop lopen vloeken toen ik op de bank zat. Mensenlief,
wat een rotgevoel! Heb er nu al meer dan een uur last van, dus ik duik zometeen maar (weer) eens onder de warme douche ter ontspanning.
Die douche is overigens mijn beste vriend momenteel, sta er minimaal 3 x per dag onder!
Jammer dat het afdrogen me steeds moeilijker af gaat, dan merk je toch wel dat die buik zo langzamerhand
wat in de weg gaat zitten hoor.

Morgen (of beter, over enkele uren) een afspraak bij de VK. Ik zie er als een bérg tegenop.
Om te voelen hoe de baby ligt, moet je elke keer op die onderzoeksbank liggen. Dat gaan liggen op zo'n vlakke ondergrond is voor mij al drama ivm mijn ischias, maar er weer vanaf komen is nog véél erger.
Steeds weer, heb ik na een bezoekje aan de VK de rest van de dag enorme pijn :(
Ik denk dat ik morgen maar ga vragen of ik eens niét op die bank hoef te gaan plaatsnemen... alhoewel ik vrees dat dat geen optie zal zijn, ze zal toch willen voelen hoe de kleine ligt ben ik bang.

Vandaag nog even bezig geweest in de babykamer. Het bedje weer verhoogd, en van onder tot boven schoongesopt. Alle kleertjes netjes ingehangen en op maat gesorteerd, en zelfs het grootste deel van mijn vluchtkoffertje maar alvast gepakt.
Alleen de dingen niet die pas op het laatst kunnen: ziekenhuispas, paspoort, camera, telefoon, toilettas...Hoe heb ik dat de vorige keer toch gedaan? Alles in mij zegt me dat ik toen ik het koffertje nodig had, toch écht alles er in zat. Vreemd!
Ook heb ik de hoes van de matras afgehaald, en getrakteerd op een kookwas. Gaf me toch een beter gevoel. Wat wel gek is, is dat de matras (het schuimrubber) helemaal verkleurd is van wit naar knálgeel. Heel vreemd. Hij is nog maar 1,5 jaar oud, dus ik denk niet dat het kwaad kan. Als ik de hoes niet van de matras had gehaald, was ik er niet eens achter gekomen. Doet me trouwens wel huiveren voor de staat van mijn eigen matras.... die is toch al een paar jaar oud. "Gelukkig" kan daar de hoes niet van af, en ik denk dat dat ook maar beter is hahahaha

Vandaag ook even een emotioneel momentje gehad.... om mijn dochter! Ze is vandaag precies 17 maanden.
Zeventien maanden geleden, lag ik om deze tijd in het ziekenhuis. Een nacht om nooit te vergeten.
Vanwaar de emotie? Zij werd op 36 weken geboren. Dus "over 2 weken" van waar ik nu sta.
Een piepklein prematuurtje, maar zó sterk dat ze de tweede dag al met ons mee naar huis mocht. Zó klein, en zo enorm kwetsbaar. Die heldere oogjes, waar ik in kon verdrinken, de zachte kreuntjes als ze op mijn buik in slaap viel of met me onder de douche ging.
Datzelfde poppetje is nu al zo'n enorme wereldmeid! Ze weet precies wat ze wil, en hoe ze het moet krijgen. Is heel de dag druk met het repeteren van de geleerde woordjes, en trots dat ze dan is! Waar blijft toch die tijd?
Over een paar weekjes vanaf nu, is er weer zo'n hulpeloos kleintje, wat net als zijn grote zus, véél te snel groot zal worden. Als ik daar toch bij stil sta... het is zó ongelooflijk allemaal!

Pffff sentimentele muts he ;-)