35 weken en 3 dagen zwanger.

Zolang geleden dat ik een blog schreef, en dat is niet omdat er niets te melden was. De heftige bloeding in het begin van de zwangerschap heeft zijn sporen achter gelaten. In de vorm van angst wel te verstaan. Is alles wel goed? Gaat alles wel goed? Klopt dit gevoel wel? Ratel zo maar door.. De 20 weken echo gaf hoopvolle berichten en ook de twee groei echo's die ik inmiddels gehad heb geven aan dat de groei etc prima verloopt. Met 34 weken geschat op 2600 gram. Maar die echo met 34 weken was niet zomaar. Ik had elke paar minuten een harde buik en had de kleine al de hele dag niet gevoeld. Niet weinig, niet zwak maar gewoon helemaal niet. Flinke paniek dus maar gelukkig loos alarm. Niets aan de hand en de dag erna was het al weer feest in mijn buik. Twee weken ervoor ook een check gehad in het ziekenhuis. Ik verlies namelijk enorm veel vocht en de verloskundige wilde nu toch wel weten wat dit was. Ook deze testen waren prima en het is zeker geen vruchtwater.  

Dan even terug naar eind Januari. Rond de 26 weken word er naar aanleiding van een mandje vol met klachten geconstateerd dat ik bekkeninstabiliteit heb. Vanaf dat moment ben ik dan ook al in de ziektewet thuis want werken in de kinderopvang met deze klachten, dat is gewoon niet te doen. Veel tijd dus voor rust, nestelen, Fysio en oefeningen. Dit maakt wel dat ik al ver voor mijn verlof klaar ben met alles. Prettig want ik weet niet of de klachten verergeren en ik dan er niet meer aan toe zou komen.

Verder ben ik het zat. Maar toch ook niet, of toch wel? Ik weet het eigenlijk niet! Ik wil nog zoveel mogelijk genieten van mijn gezin in de samenstelling van nu maar de klachten,pijntjes maken mij toch wel erg hunkerig naar de tijd na de bevalling. Dus het ene uur denk ik o, ik kan niet wachten en het volgende moment wil ik juist nog zoveel mogenlijk doen met mijn zoontje en man samen. We houden het dus maar in het midden.

Ik ben op dit moment ongeveer 8.5 kg aangekomen. Bij mijn vorige zwangerschap stond voor dat getal nu al minimaal een 1 voor (18/20kg). Wat heb ik mij vergist in het feit dat de klachten vast minder zouden zijn bij minimale gewichts toename. Nee hoor ik voel zoveel meer dan in de eerste zwangerschap. Die ilusie ben ik in ieder geval armer.

Nog 32 dagen tot 07 mei 2018. Ga ik dit halen? Luca is met 38 weken geboren en dat zou ik in deze zwangerschap ook geweldig vinden. 23 april is dat zo ver en dat is ook nog eens mijn verjaardag. Luca is op de 24ste geboren dus ook dat zou een gave datum zijn. Maar elke datum is goed al hoop ik wel op een april kindje, puur uit eigen belang. Wachten is niet mijn sterktste punt!

-x-