18 augustus 2011 tot E.nora 1 week

Even van me afschrijven....

Ik weet nog de dag dat we besloten om voor een tweede wonder te gaan, 18 augustus 2011 ging mama der spiraal eruit. Wat spannend. En wat deed dat zeer. Maar goed het was voor een goed doel. Papa mama en je grote zus gingen 1 september 2011 op vakantie naar Fuerteventura wetende dat we eventueel zwanger konden zijn. Papa en mama hebben 2 zwangerschapstesten meegenomen.

Mama kon 9 september de test uitvoeren, maar hoe nieuwschierig mama was, 5 september probeerde mama het al met de eerste test. Natuurlijk was deze negatief, maar mama voelde zich wel een beetje anders. Papa zei tegen mama dat mama gewoon geduld moest hebben tot 9 september en dat we waarschijnlijk toch niet zwanger zullen zijn, want we waren immers 3 weken verder en het zal toch niet gelijk raak zijn.

Eindelijk 9 september...Ik genoot nog wel van me vakantie maar wat was ik blij dat het 9 september was. Ik kon weer testen. Mama deed de test en we moesten 5 minuten wachten en wat duurde dat lang. Toen na 3 minuten nog steeds niets kwam van een tweede streepje ging papa alvast de handdoeken klaar leggen voor bij het zwembad. Maar papa was net weg en jah hoor, ik zie een heeeeeel licht streepje, of niet? Ik ging snel me bed uit want daar zat ik, naar het balkon in het licht, JA!! 2de streepje.....Ik zie papa beneden lopen en roep keihard vanaf de bovenste verdieping naar beneden, ik roep zijn naam, hij knikt ongeloofwaardig, ik roep ' JAH SCHAT HET IS ZO!!!

Thuis heb ik nog een paar keer getest voordat we het de ouders gingen vertellen omdat ik de eerste testen erg licht vond.

Toen papa gelijk terug boven was heb mama heeel hard staan huilen van geluk! Je grote zus sliep nog maar we hebben het haar gelijk verteld als snapte ze er niet veel van.

We zaten nog ruim 1 week in het buitenland en wilde het niet telefonisch vertellen dus moesten we het nog even voor ons houden. We hebben je zus 2 t-shirtjes laten maken met de tekst ' IK WORDT GROTE ZUS' En ja, spellingsfout.....het had moeten zijn 'ik worD grote zus' maar wat maakt het uit. We hebben op deze manier de opa's en oma's het grote nieuws gebracht. DOLBLIJ zijn ze! Maar jah mama was 'pas' 5 weken zwanger, wat gaat dat nog lang duren zeg.

Mama heeft net als bij je zus een geweldige zwangerschap zonder rare dingen. Papa en mama wilde graag nog een dochter en ook deze wens kwam uit. Jouw naam wisten we al 2 jaar lang. We hebben jouw naam ooit gehoord bij het programma 'so you think you can dance'...mama zag daar een belgisch meisje die zo heette en vanaf dat moment wist ik dat  ik ook een dochter wou met deze naam. Jouw tweede naam heeft papa gekozen, deze heeft hij gehoord bij het programma ' secret story'...Papa en mama waren het snel eens over deze combinatie namen.

Tot de 38 weken ging de zwangerschap snel, maar daarna was het wachten wachten wachten... en dan word het 40 weken....ooo wat duurd het lang, papa en mama gafen de hoop al op dat je vanzelf zou komen. Mama voelt niets geen pijntjes helemaal niets. Af en toe een harde buik. Bij je zus moest mama ingeleid worden dus mama was bang dat dat nu ook weer moest. De verloskundige heeft geprobeerd mama te strippen ( losmaken van vliezen) maar dat ging niet omdat mama geen ontsluiting had

41 weken.....YESde gynaecoloog kon mama strippen. En die avond begonnen ook de weeen ( zie bevallingsverhaal)

Zaterdagochtend 26 mei ( 41weken 1 dag zwanger) 26 mei 7.37 word jij geboren. Na achteraf een snelle bevalling.

Zondagochtend 27 mei 12.00 waren we thuis, Kraamverzorgster Josje was er al snel. Wat was zij lief en zorgzaam. Heel me huis was elke dag netjes aan kant, ik kreeg netjes elke  middag me boterham en in de middag mijn fruit. Zij heeft mij van me tepelkloven afgeholpen waardoor de borstvoeding gewoonweg super gaat!

Nu is het 2 juni en zijn we alweer 1 week verder....Kraamtranen , jah, alleen ik uit ze niet echt...ik heb van de week een avondje ineens gehuild na het eten, ik zei tegen E.nora bleef jij maar zo klein en begon ineens spontaan te huilen...waarom? gewoon van geluk maar ook van de spanning, spanning van wat er de komende tijd allemaal gaat gebeuren. Gaat het me allemaal lukken...natuurlijk lukt het ons allemaal, maar toch is die angst er.

Nu is Josje de kraamverzorgster weg en heb ik weer dat benauwde gevoel. Het gevoel dat je het nu echt allemaal alleen moet doen met je gezin. Nu al zit mama met de gedachte dat er straks weer gewerkt moet worden, wat als jij ziek word? Wat als 1 van de oppassers niet kunnen? waar breng ik dan 2 kinderen heen....Jeetje wat een zorgen, Ik moet genieten en hopen dat deze gevoelens wel verdwijnen. Of zijn dit de bewuste kraamtranen/dagen.

Voorlopig ben jij een heel zoet kindje. Je zus was een huilerd maar jij slaapt en eet en na je voeding van 19.00 ben je wat onrustiger, maar niet huilerig. Je wilt dan graag bij papa en mama zijn. De avond geeft mama jouw tussen 22.00/22.30 borstvoeding en rond een uur of 3 word jij wakker en dan om 7 uur weer. Mama vind dit heerlijk.

Meissie, mama houd heel veel van jou en blijf nog maar even klein al weet mama dat alle stapjes van het gaan rollen zitten en lopen en praten ook erg leuk is.