9 eitjes!

Ja rechts 4 en links 5 eitjes van 12 mm meen ik te herinneren. Ik weet alleen niet hoe groot ze nog horen te zijn, maar dat vraag ik maandag wel.

Ik voel ze inmiddels wel.

er waren nog wel ene paar kleinere te zien maar nog niet groot genoeg om 'mee te doen', maar misschien groeien die nog net op tijd door om mee te kunnen tellen voor de punctie.

Ik mag gewoon doorgaan met spuiten dus dat is al goed nieuws.

Maandag weer een echo en dan zullen we wel zien wat de uitslag is. Ik kwam mijn vriendjes van de Poekies tegen en zij zei direct: 'dinsdag of woensdag dan misschien?' Zo ver had ik nog eigenlijk niet nagedacht, maar zo snel gaat het allemaal dus! Gek idee dat ik volgende week een gesimuleerde eisprong heb met reageerbuiseitjes en dat we dan een potje zaadjes weg brengen en ze misschien wel ons kindje gaan maken in Rotterdam!!! en dan maar hopen dat er genoeg eitjes bevrucht worden en goed delen. Dan kunen we die week erop toch echt zeggen dat ik zwanger ben :D ( en hopen dat ik dat dan ook blijf)

Heel speciaal.

Alleen jammer dat het op mijn werk allemaal niet zo wordt opgevat. Toen ik laatst meldde dat we mogen starten met ivf en hoopte op hun begrip als ik een keer een echo zou hebben o.i.d. waren ze blij voor ons, en toen ik vorige week meldde dat ik misschien vandaag net iets te laat zou kunnen zijn om hun dochter op te halen was er ook nog geen probleem. Maar toen ik dinsdag zei dat ik op tijd was en verwacht dat ik misschien volgende week wel een dag afwezig zou kunnen zijn was het wel een probleem.

Ik begrijp wel dat zij niet kiezen voor een oppas die het zieknhuis in moet, maar ZIJ hebben al drie kinderen en ik zou er graag ook één krijgen...

dat is dan altijd weer jammer. Helemaal als je al drie jaar vol overgave voor hun kinderen zorgt. Maar een kleinigheidje blijf je houden. Ik zal me minder moeten gaan aantrekken van de situatie om stress te vermijden en dan zie ik wel hoe er gereageerd wordt toch? What can I do, right?