Wat voel ik me toch leeg, ik mis mijn meisje elke dag meer en meer... Ik blijf constant maar denken hoe het nu zou zijn... Ik zou bijna 5.5 maand zwanger zijn... Ik zou moeten genieten van haar geschop en ik van mijn dikke buik... Ik had haar kamertje klaar moeten maken en alles wassen... Ik wilde naar de 9 maandenbeurs en al die dingen mis ik nu.... Elke dag ben ik die van binnen zo boos, ik wil heel de dag wel huilen, ik stop dit weg omdat ik niet wil dat mijn andere meisjes zien dat ik zo verdrietig ben... Ik zie overal moeders met pasgeboren baby's of zwangeren, helaas ook van heel dichtbij... :( tuurlijk gun ik het hun van harte, maar blij ben ik absoluut niet...
Waarom moest ik mijn meisje bij 16 week al kwijt raken, ze had nog niet eens het levenslicht gezien, en haar zussen mogen ontmoeten die zo naar haar uitkeken...
Het normale leven gaat weer verder, ik moet weer aan het werk, ook al wil ik liever nog niet... soms is het wel even fijn dat het afleiding biedt..
2 week geleden naar het ziekenhuis geweest voor de uitslag van de testen... Ze hebben bij haar niets kunnen vinden, ze was zoals alles leek kern gezond... Bij mij hadden ze een klein bloedpropje gevonden achter de placenta, of ze daaraan is overleden weten ze niet... Het kon zijn dat het propje er al eerder zat of later is ontstaan.. Ik slikte wel bloedverdunners ivm Hellp Syndroom bij de eerste zwangerschap... Zoals alles nu lijjkt hebben we pure pech gehad... We mogen er wel weer voor gaan zei de gyn...NU maar hopen dat ik de 38 week zonder problemen zal halen..Hoop dat dat me is gegund...
reacties (0)