Juul is geboren

Het is 10 september 2018 de volgende dag zou ik worden ingeleid. Maar vandaag met 41.1weken mocht ik me om half 11 melden voor een ballonkatheter. Ik hoopte na de strippoging dat ik genoeg ontsluiting heb. Zodat er geen ballon komt. Ik moest eerst een ctg en een uur later kwam toch echt de verloskundige om te kijken. Helaas geen ontsluiting. Het plaatsen van het ballonnetje vond ik pijnlijk ik dacht nog nou als dit ook zo pijnlijk wordt met bevallen. Na het plaatsen maakte ze een echo en lieten ze het hoofdje van onze dochter zien en het ballonnetje met een echo. Toen moest ik nog een ctg. Daarbij zag ze dat ik al weeën had. Ze zei dat dit kon komen omdat mijn lichaam het ballonnetje eruit wil werken. En als hij er thuis eruit zou vallen ik genoeg centimeters zou hebben. Ze grapte nog wil je nog wel naar huis of moeten we een kamertje reserveren.
Onderweg naar huis bleef ik weeën houden en eenmaal thuis ook. Ze kwamen om de 3 minuten of sneller op elkaar. Toch even naar het ziekenhuis bellen. Kom maar terug het is je tweede dan kunnen we kijken. Eenmaal weer in het ziekenhuis bleek ik 3cm ontsluiting te hebben en haalde ze het ballonnetje eruit. Ze legde uit dat mijn lichaam nu ineens niks meer kon gaan doen of dat de weeën onregelmatig zouden komen. Als ik naar huis zou gaan zouden de weeën beter op gang komen. En ze adviezeren mij om als ik weeën heb even te gaan douchen en een rondje te lopen om te kijken of ze weg zakken. Wij weer naar huis de weeën blijven komen elke minuut tot anderhalve minuut. Ik zei ik kijk boven een goede tijden en ga daarna wel douchen. Nou ik zat 10min boven en ben maar gaan douchen. De weeën zakte niet weg en bleven regelmatig komen. Weer het ziekenhuis gebeld kom maar weer hier heen. Eenmaal in het ziekenhuis ging het heel snel ik kreeg wee op wee en ze werden steeds pijnlijker. Ik wilde verdoving (ben allergisch voor morfine) dus mocht kiezen pcm of ruggenprik. Waar ik ook slecht op reageer met mijn bloeddruk. Ik koos voor de ruggenprik. Binnen een half uur kwam deze en met het wegpuffen van de weeën heeft hij het voor elkaar gekregen (petje af ik was net de exorsist). Ik merkte vrij weinig van de verdoving en bleef roepen dat het niks helpt. Bleek dat ze mij een lagere dosis gaven ivm met gevaar voor mijn bloeddruk. Maar de scherpe randjes raakte eraf. Rond half 12 had ik persdrang maar moest het weg puffen want het ging niet zo goed met de kleine in de buik. Uiteindelijk kreeg ik weeënremmers. De drang bleef, de gynaecoloog zei wanneer je straks mag persen moet de ruggenprik uit. Snel drukte mijn man voor die tijd nog een keer op het pompje. Toen mocht ik eindelijk persen en dat was een verademing en mijn lichaam deed het als vanzelf. Met een knip en nog een flinke pers was ze na 10 minuten voor de helft eruit, ze begon meteen met huilen en ze zeiden pak haar maar uit je buik. Dat was zo een mooi moment. Echt het meest bijzondere wat ik ooit het meegemaakt. En vervolgens mocht ik de navelstreng ook nog doorknippen! Manlief hoefde het niet. En ze bleef heerlijk bij me liggen totdat ik helemaal weer gehecht was.
Om 1.34uur is onze Juul Juliette geboren met een gewicht van 3415.
Wat een wonder!