Broken

Toen ik deze middag naar je toe kwam was ik kalm.. Eenmaal daar aangekomen kwam ik bang, bang om hoe ik je daar levensloos zou zien. Ik beldde aan en zei dat ik kwam voor jou. Hij deed de deur open en mijn hart begon sneller te slaan, ik kreeg 'n krop in mijn keel, durfde niet kijken en niet naar binnen te gaan. Langzaam ...kwam ik dichter bij de deur, ik keek binnen en zag je daar zo liggen. Handen gekruisd en zoooo rustig. Ik ging naar binnen maar nam afstand, ik was nog steeds bang. Ons Anneliesje lag daar zo vredig en zo alleen :( Ik wou je een knuffel geven maar had 't gevoel dat je plots ging wakker komen en je me ging doen verschieten, zoals je vroeger altijd deed. Anneliesje die altijd opgewekt en levendig was.. Maar nu is ons Anneliesje niet meer op de wereld om me een knuffel te geven wanneer ik het moeilijk heb en om me op te fleuren wanneer ik 'n slechte dag heb of om in klas nogmaals de sfeer zaaalig te maken.. 't Is over en dat kan ik niet aanvaarden en/of begrijpen.. Je hebt ons verlaten, maar in ons hart ben je er nog altijd.. Jou dromen zijn afgenomen, waarom? Je was zo'n sociaal, lief en vooral respectvol meisje die er voor iedereen was, die altijd een schouder had om op te huilen maar vooral een lach om onze tranen weg te denken.. Je was 'n pracht van een meid en dat zullen we nooit vergeten! Donderdag kom ik terug, het zal weer even raar doen om je daar terug te zien, maar dit zal de laatste keer zijn dat ik dicht bij je zijde zal staan jammer genoeg. Lieveke, rust daarboven en blijf zoals je altijd bent geweest het optimistisch Anneliesje die we nooit zullen vergeten! Ik mis je :(

slaapzacht lieve engel

voor altijd in ons hart