Waarom ik gestopt ben met bv

hey dames,ik schrijf deze blog eens even om af en toe op terug te vallen als ik een schuldgevoel heb waarom ik gestopt ben met bv.

zoals te lezen valt in men bevallingsverhaal ben ik bevallen op 32weken en 5dagen.

men meisje moest dus in de couveuse.Omdat een baby pas slik en zuig reflex krijgt op de leeftijd van ongv 36weken heeft ze hier een tijdje voeding met een sonde gehad,ookal was het maar 5cc.

Ik wou bv geven omdat ik zo toch een band kon opbouwen met men meisje en omdat het jah,toch wel gezonder is voor zo een kleintje met de nodige anti stoffen en dergelijke meer.vooral die eerste melk(colestrom ofzo iets)had ze hard nodig.dus bibi ondertussen maar kolven.na 5tal dagen liep men productie zo goed dat we(ik en de verpleging)dachten van dit komt hier dik in orde met men borsten :D

ondertussen kreeg men meisje nog steeds kleine hoeveelheden toegedient via een sonde.Na 1weekje sonde voeding ging de verpleegkundige haar een flesje proberen geven omdat ze toch al goed op der speentje zoog.Zo gezegt zo gedaan en die 5cc met flesje liep goed binnen,der kwam zelf bijna niks meer van terug.

Elke week kwam er 5cc bij.ondertussen bleef ik maar kolven,man voelde me op sommige momenten net een koe.Tijdens het onbijt in de ene hand een boterham,in de andere hand men borstkolf,soms wel een grappig zicht moet ik zelf zeggen :D

Op een gegeven moment mocht men meisje eens bij mij komen drinken,maar ze weigerde men borst.Toen hebben we het geprobeerd met een tepelhoedje en toen dronk ze wel,ookal was het maar 5slokken,daarna was ze doodmoe en moesten we bijvoeden met een flesje afgekolfde melk.

Doordat ik ook met een verhuis bezig was(zie ook in blogs hieronder),ik altijd op en af naar het ziekenhuis ging met daarmee de gepaarde stress,ook liep ik men eigen kwa rust gewoon voorbij,nam men rust niet meer over de middag met als gevolg ik bijna geen melk meer op had.

Eerst kolfde ik makkelijk 260cc in 1enkele keer,die periode MAAR 40cc meer,dus moest meer en meer gaan kolven want men meid begon meer en meer te drinken met als gevolg dat mijn melk voorraad in de vriezer op raakte,dus nog meer stress.in men hoofd ging het als oei,als ik niet vlug iets doe aan men productie heeft ze straks niks meer.

Na een maand in de couveuse te liggen mocht ze mee naar huis.had nog 3flesjes reserve melk in de vriezer staan en wou dan toch als deze opwaren haar terug aanleggen.Maarnee,mevrouw had niet meer genoeg.ze dronk meer dan een uur bij me,maar na 5min begon ze weer te huilen :s

kwas helemaal moedeloos,voelde me zo een slechte moeder omdat ik der niks meer van mezelf kon geven.

ben toen ten einde raad maar bij de apotheek geweest om kunstvoeding,de NAN pro van nestle.

Maar draaide helemaal verkeerd uit,kreeg een echte huilbaby in de plaats.Yasmine der buikje stond gespannen van de krampjes,maakte plots geen stoelgang meer aan en sliep bijna niet meer.Op die moment voelde ik me door en door een slechte mama.Want wie ziet zen kind nu graag pijn hebben?niemand toch?

Na een tijdje aangekeken te hebben(dacht gaat wel over eens ze aan de melk gewent is)toch maar de KA geraadpleegt,heb men hele verhaal gedaan en die zei probeer eens nutrilon omneo.Zo gezegt zo gedaan en de krampjes smelten als sneeuw voor de zon.

Eigelijk ben ik wel blij dat er een alternatief voor de voeding bestaat,want stel je voor dat er geen kunstvoeding was,wat dan?had ik een ondervoede baby ofzo.

Als ik nu blogs lees van moeders die zo fanatiek zijn in bv geven voel ik me toch nog schuldig waarom ik niet doorzette,want ja,iedereen weet hoe meer je je baby aanlegt,hoe meer melk je opnieuw aanmaakt.Maar ik kon het gewoon niet aan,en als ik nu terug kijk op die periode voel ik me toch weer een beetje schuldig.

Als er in de toekomst nog een broertje of zusje komt ben ik zo zeker dat ik opnieuw bv gaaf,de vraag is enkel hoelang het me nu lukt.

Om af te sluiten ben ik toch blij,trots en fier op mezelf dat ik het toch ongveer 2maand heb kunnen geven men "vloeibaar goud".Ok de laatse maand was het bv in afwisseling met kv maar toch.

voila,dat was het.

Ben blij dat ik ff alles op een rijtje heb kunnen zetten en sorry dames voor mijn gezaag en geklaag.

Dikke kus

Jessie en Yasmine