Miskraam
Op 2 juli kreeg ik mijn laatste menstruatie. Op woensdag 26 augustus vertrok ik op vakantie met mijn partner en enkele van zijn familieleden naar de Provence. Ik genoot er van zalige rust en ontspanning en dacht dat dit voor mijn zwangerschap alleen maar goed kon zijn. Ik voelde me echter steeds minder zwanger. De symptomen namen af. Op donderdag 3 september was ik 9 weken zwanger en kreeg ik wat lichte buikpijn. Op vrijdag kreeg ik er een lichte bruinachtige afscheiding bij. Ik las in mijn 'zwangerschapsbijbel' dat dit heel normaal kon zijn en maakte me in eerste instantie niet veel zorgen. In de nacht van vrijdag op zaterdag werd de buikpijn anders. Ik kreeg weeachtige krampen met regelmatige intervallen, die ik zuchtend doorkwam: een slapeloze nacht. Zaterdag stroomde het bloed eruit als op een tweede ongestelde dag. Gelukkig had de schoonzus van mijn partner maandverband bij! Ik zei dat ik mijn regels enkele dagen te vroeg had (buiten mijn partner wist niemand van de zwangerschap af). Ik lag haast de hele dag suf op bed. Ik belde naar mijn gynaecoloog (die zelfs nog niet wist dat ik zwanger was want ik had mijn eerste afspraak pas na mijn vakantie gepland) en hij maakte meteen een afspraak voor bij mijn thuiskomst maandagochtend. Zondag 6 september reisden we dan terug met de TGV. Ik had continu buikkrampen zoals bij hevige regels en continu bloedverlies. In het station bij overstap moest ik hoognodig plassen. Er was een pipi madame en ik betaalde 50 eurocent voor een proper toilet (gelukkig ben ik niet in de TGV gegaan!).
Meteen bij het plassen 'floepte' er een bloederige massa uit mijn vagina. Ik dacht meteen: dit was het vruchtje... ik draaide me om en staarde in de pot: ja daar dobberde een afgestorven vruchtje, ons kindje, klein maar herkenbaar als een haast volgroeid embryo dat nooit een foetus werd. Het was 14u30. Ik staarde er minutenlang naar en wilde mijn partner roepen die buiten in de stationshall op me stond te wachten maar dat kon natuurlijk niet. Tranen welden op toen ik het toilet doorspoelde. Ik stortte mij huilend in de armen van mijn partner, die natuurlijk meteen begreep wat er gebeurd was en me met veel liefde steunde en troostte...
reacties (0)