Een nachtmerrie die werkelijkheid is geworden
Onvoorstelbaar...gisteren schreef ik nog een blog over onze blijdschap bij het zien van een kloppend hartje... Inmiddels heeft het vruchtje -ons kindje- mijn buik al verlaten... Ongeloof... Rond half zes dacht ik urine te verliezen. Ik ging naar de wc en zag dat het goed mis was. Het had twee spoelingen nodig om het bloed weg te spoelen. Om half zeven verloor ik het vruchtje -ons kindje- al. Ik kon het hoofdje en de oogjes onderscheiden. Het is even niet te bevatten. We zijn opnieuw stil...
reacties (0)