Ook grote broeren worden groot

Lieve grote broer,

Een paar dagen geleden schreef ik een blog over je broertje. Dat hij zo snel groot wordt. En zo hard gaat. Maar ook jij wordt echt groot. En met groot ook goed wijs. Toevallig had ik het er afgelopen week met verschillende mensen over, het lijkt wel of kinderen steeds vroeger veel wijzer zijn. Je weet zoveel, maakt zulke gevatte opmerkingen. Elke keer denk ik weer, ik moet ze opschrijven, anders vergeet ik het. Maar dat vergeet ik te doen, ik ben niet in de gelegenheid om het gelijk op te schrijven, en inderdaad, ik vergeet vaak wat voor moois je allemaal zegt. Maar gesprekken zijn steeds beter te volgen, woorden worden keuriger, vreemden kunnen het beter begrijpen en je kunt steeds beter dingen na vertellen. Ik merk ook dat je enthousiaster en zelfverzekerder bent in het praten met anderen. Je kan goed praten, mensen begrijpen je, en dat zorgt minder vaak voor frustratie. Ook heb je steeds leukere gesprekken met leeftijdsgenootjes en sta ik met genot jullie af te luisteren naar wat jullie allemaal zeggen. En kom jij steeds beter voor jezelf op wanneer er iets onaardigs wordt gezegd of als jij iets niet wil.

Gisteren waren we bij de kinderboerderij. De kinderboerderij ligt midden in het bos. Erg mooi. Maar de lucht was al grauw en grijs. In de verte hoorde ik wat rommelen. Ik ben niet bang voor onweer. Maar met onweer onder hoge bomen wordt ik toch niet heel blij. Je was dolenthousiast dat we bij de kinderboerderij waren, maar voor we de auto uit gingen zei ik je nog wel dat mocht het gaan onweren, we niet bang hoeven te zijn, maar we dan wel DIRECT terug naar de auto zouden gaan. Zonder te treuzelen. Zonder gemopper en zonder nog even te spelen. 'Dat snap ik mama, ik snap dat. Dat beloof ik.' En dat zeg je dan met zo'n serieus en stalen gezicht.
De geitjes vond je gisteren maar eng. Er was een mama geit die vond dat jij te dicht bij haar babygeitje kwam. Ze kwam boos op je af en begon hard te rennen. Jij nog harder 'Help mama! Help!!!!' gilde jij. Ik zei je dat je het beste rustig stil kon staan, dan hard te gaan rennen en je kwam naast me staan. 'Ik geloof dat Ronin de bokjes niet zo leuk vindt, zullen we maar verder gaan?'. Haha. Boef. Ronin zat anders heerlijk in de buggy. Gauw maar naar het speelgedeelte, daar vindt Ronin het vast leuker :-)
Eenmaal daar zei je dat je wel dorst had. Ik had alleen niets bij me, en dat vertelde ik je ook. Ja maar daar kunnen we wel wat te drinken halen. En je liep naar het restaurantje. Zonder ook maar te twijfelen. Terwijl we daar nog nooit wat hadden gedronken. Hihi. Heerlijk. En terwijl ik op een picknickbankje zit, kijk ik vol trots hoe mijn steeds langer wordende peuter, met lange blonde gekrulde haren naar binnen stapt.
Even later ben ik met Ronin bezig en zie ik jou, tot mijn grote schrik, opeens bovenaan de hoge glijbaan staan. Je bent zelf via het doodenge houten laddertje, met veel te grote openingen naar boven geklommen. Zonder dat ik er naast sta om je te kunnen vangen. Later zie ik het je weer doen. Met angst en beven blijf ik zitten. Herhaal ik in mijzelf dat je groot wordt. Dat je de wereld moet kunnen ontdekken. Zonder een moeder die je belemmert en constant roept 'pas op, kijk uit, niet doen'. Toch merk ik dat gelijk weer een beeld door mijn hoofd heen schiet. Een kleine baby, gevallen uit een hoog bedje.... Brrr. Even later zie ik je zelfs tegen de gladdeglijbaan op klimmen. Daar waar je beentjes eerst niet sterk genoeg waren, of je niet behendig genoeg was, lijkt het nu alsof ik naar een kind van een ander zit te kijken. Zo groot. Zo vol zelfvertrouwen.
Een ander kindje zit op de wipkip en vraagt of je er bij komt zitten, maar omdat er geen plek is, blijf je staan. 'Hij durft niet.' zegt het jongetje tegen mij. 'Jawel hoor,' zeg jij, 'maar ik kan er zo niet bij.' Ik hoef helemaal niet in te grijpen of te sturen. Jullie lossen het samen op. Wat heerlijk!

Jij wordt wel steeds sneller en makkelijker groot, maar mama moet daar, maar net zo makkelijk in mee groeien. Je gaat soms iets té snel, hihi.

Het slapen blijft helaas iets dat niet soepel gaat. Eigenlijk heb jij ook als baby niet goed geslapen. Ik denk dat je van je 1e verjaardag tot je 1,5 werd enigszins rustig sliep. Maar sinds die tijd is het pet. Al weer meer dan een jaar dus. Bij opa en oma had je van 20-7:15 geslapen, zonder ook maar 1x wakker te worden. Hoe frustrerend. Het kan dus wél! Bij ons lig je er óf heel laat in (22u als je tussen de middag goed geslapen hebt), of je wordt 's nachts huilend wakker (als je tussen de middag niet geslapen hebt en dan wel om 19:30-20:00u er in ligt). Thuis sliep je zelden nog tussen de middag. Heel soms een klein dutje op de bank. Sliep je wel, dan was het eerst een flink gevecht om je in bed te krijgen, te houden en in slaap te komen. En werd je na een tijd weer wakker, dan was je voor de rest van de dag niet meer te genieten. Wat een energie vrat dat. Bij de gastouder sliep je met gemak 3-4 uur. Dat hadden we al beperkt tot 2-2,5 uur. Maar zelfs dan was je 's avonds gewoon echt niet moe. Je was aan het spelen, dan keek je weer achter je gordijn 'Even kijken hoe laat het al is. Nee het is nog licht. Oh dan is het nog niet laat' en vond jij het dus ook geen tijd om te gaan slapen. Dan wilde je weer wat drinken. En als we dan toegaven: okee kom nog maar even wat drinken, dan ga je daarna weer naar boven naar, dan riep je al door de tweede helft van mijn zin heen: 'met een koekje!'. Ja daaaag, Kyran!
We hadden al vaker het idee dat je ruimte in je bed nodig had, daarom hadden we de regel al: max. 2 knuffels mee naar bed. De rest staat naast je bed op je te wachten. Maar nadat je zo heerlijk in het logeerbed van opa en oma had geslapen (een 2 persoons), hebben we ons logeerbed (een 1persoons) maar van zolder gehaald. Daar ben je wel heel trots op. Je ligt ook heel rustig te slapen als ik voor het naar bed gaan bij je kijk. Armpjes wijd. Maar toch werd je de afgelopen nachten klokslag 2 uur wakker. Huilend. De ene keer wilde je een schone luier (ondanks dat je luier niet vol zat), de andere keer had je gedroomd zei je, de volgende keer kan je weer niet duidelijk maken wat er is. Ik ben nu maar bij je gaan liggen. Maar zodra als ik dacht dat je sliep en weg wilde gaan, schoot je overeind. Ik lag 1,5 uur bij je te wachten voor ik weer weg kon gaan. Afgelopen nacht heb je eindelijk, sinds lange tijd van 20-7:00 geslapen, zonder onderbrekingen. En dan hebben we je slaapje bij de gastouder helemaal ingeperkt, tot 1-1,5 uur.
Ik vind dat wel echt heel lastig. Je bent zo moe. Loopt vreselijk te hangen. Je ziet er wit uit. En toch slaap je niet. De gastouder had, in overleg, besloten je niet te laten slapen als je dat toe liet. Na de lunch was je weer opgeknapt en dus had ze je niet naar bed gedaan. Je hield het goed vol. Tot ze je om 15:30 op de grond zag liggen en dacht dat je lag te huilen. Wat is er kyran?, had ze je gevraagd. En je was in huilen uitgebarsten. 'Ik ben zo mooooeeeee!' Toen heeft ze je nog maar even op de bank gelegd met je speen en je knuffels en heb je daar lekker rustig gelegen. Niet geslapen, maar je was er wel van opgeknapt.
Waarom lukt het je zo moeilijk om slaap te pakken als je zo moe bent? Daar kan je echt wat van je broertje leren. Die slaapt wanneer hij moe is. De ene dag maar 1 x, de andere dag wel 3 x.
Ik hoop dat we snel de oplossing vinden. Voor mijzelf, maar zeker ook voor jou.

Verder gaat het erg lekker met je. Je bent trots op je broertje. Speelt graag met hem. Maar het blijft moeilijk om je speelgoed te delen. Hij wordt steeds behendiger, is sterk en duwt je gewoon soms omver om te pakken waar hij bij wil, maar dat is voor jou soms best moeilijk. Je kunt hem dan extra hard terug duwen, perongelukexpres trappen, speelgoed af pakken. Heel gezond lijkt me. Hoop ik. Maar gisteren zei je toch iets waar ik van schrok, en waar jij ook heel erg van schrok, zag ik aan je gezicht. Ik wil ronin kapot maken zei je, toen ik vroeg waarom je hem duwde. Gelijk zei je, ik vind hem heel lief hoor, ik vind hem heeeel lief. Maar het was wel even tijd voor een gesprekje. Broertjes zijn niet altijd handig, ze moeten veel leren, maken dingen stuk, stoppen dingen in hun mond die jij niet in je mond mag stoppen, ze huilen en hebben ook aandacht nodig. Maar daarentegen is hij ook heel trots op zijngrote broer, kijkt hij naar je op, vol bewondering kan hij kijken hoe jij iets doet om het vervolgens zelf te proberen en tot de conclusie te komen dat hij het nog half zo goed niet kunnen als jij.. En ik probeer ook bewust veel tijd met jou door te brengen. Gelukkig ben je het grootste deel van de tijd wel heel lief voor je broertje. Breng je hem ook speelgoed en wat lekkers. Klap je voor hem als hij wat nieuws kan. Leer je hem niet de tuin uit te gaan. En heb je goed voor hem gezorgd toen jullie bij opa en oma waren.

Je bent een toppertje en ik vind jullie allebei heel erg lief. Wel allebei heel erg lief om andere dingen. Jullie hebben allebei een 'ik' en juist op die 'ik' ben ik zo dol! Nooit vergeten hoor lieverdje!

Nog even en we vieren ook jouw verjaardag. Ik vind het erg lastig wat je te geven. We krijgen al veel vragen over wat je voor je verjaardag wil. Tot nu staat er vooral veel playmobil op je lijstje. Daar ben je zo dol op. Je speelt hele verhalen met de poppetjes. Erg leuk om te zien. Na onze vakantie moeten we maar eens een knoop doorhakken over je cadeau. Gelukkig duurt het nog heel even, maar ik durf te wedden dat ook deze weken heel snel voorbij zullen zijn. Grote broertjes worden ook groot. Al weer bijna 3! Zucht...

Dikke kus van mama