2,5 jaartjes oud! Op naar de verjaardag!

Lieve poppie! ('Ik ben niet poppie, ik ben Tian!')

Mijn oudste schatje wordt als maar groter en groter. En dat merken we aan alles. Je bent erg pienter, begrijpt alles en je praat nu ontzettend goed. Je zinnen zijn (bijna) volledig, woordjes zijn steeds vlekkelozer (maar die 'r' en 'l' blijven moeilijk) en je kun heel goed dingen na vertellen, vertellen wat er is gebeurd of wat je hebt gedaan, je kan dingen in de juiste context plaatsen. En.. Doordat je alles dondersgoed begrijpt worden wij nu ook regelmatig door je gecorrigeerd. Zo hoorde ik papa vanmorgen Shit zeggen. Jij: oh papa, dat is niet netjes! Oeps moet je zeggen!
Of toen papa vertelde dat hij morgen een etentje van de zaak heeft en niet thuis eet zei jij: dat is ook niet gezellig!
Mama is de laatste dagen weer ziek en papa haalt en brengt jullie naar de gastouder. Eigenlijk vind je daar geen klap aan, papa's auto vindt je stom (mijn oude auto tot hij z'n lease auto krijgt), want daar zit geen cdspeler in en kan je geen Ernst en Bobbie luisteren. Uit het niets zei je vanmorgen: mama is ziek, over een paar daagjes weer in mama's auto. Hihi ik vind het zo grappig om dan te merken wat er blijkbaar in je bolletje om gaat.

Over ernst en bobbie gesproken; dat doe je het liefste als we in de auto zitten. Het liedje over de piraten moet aan. En als hij aan staat vraag je constant: mama, mag hij harder? Mama mag hij nog iets harder? Tot hij echt heel hard staat. Dan zing je uit volle borst het hele lied mee. Of zingen, gillen moet ik zeggen. Want je probeert het op je allerhardst te doen. Je kent het hele lied uit je hoofd en probeert extra snel te zingen zodat je de tekst net eerder gezongen hebt dan ernst en bobbie. Dat harde zingen mag van mama maar een keer, want arme Ronin schrikt zich soms een hoedje. Als ik je dan vraag waarom de muziek weer zacht gaat zeg je dat Ronin erg verdrietig wordt en heel hard moet huilen. Hihi. Je weet het wel.

Sowieso ben je erg dol op muziek. Van de gastouder kreeg ik ook al de opmerking mee dat je zoveel liedjes kent. Dat heb je vast op het kdv meegekregen. Thuis ben je ook constant in de weer en zoek je regelmatig dingen om muziek mee te maken. Een rammelaar. Een activiteitenkubus van Ronin met rammelende kralen, een doosje snoepjes, een pannetje.. En Ronin moet mee doen. Die krijgt ook iets in z'n handen geduwd. Je doet voor hoe hij het moet doen en vrolijk ga je er dan naast staan of bij zitten. Je hebt geluk dat je broertje ook heel hard kan rammelen, ook al heeft hij nog niet het benul van jouw idee van muziek maken, en zo maken jullie (toevallig) samen muziek.

Je blijft de grote trotse broer en doet alles voor je kleine broertje. Je leert hem woordjes, geeft hem eten, z'n speeltjes, z'n speen, sleept hem voor de tv zodat ook hij kan kijken, je geeft hem jouw knuffels als hij verdrietig is en staat als eerste op z'n kamertje te kijken als je s ochtends geluid uit z'n kamertje hoort komen. Je doet dan gelijk de lamp op z'n kamertje aan, waar hij niet altijd even blij mee is, maar zodra hij jou op het krukje ziet verschijnen grijnst hij weer van oor tot oor. Voor de kleinste dingen kan jij hem een mega groot applaus geven (ook voor dingen die hij allang kon), maar hij wil wel naar je lachen en zo zijn jullie allebei blij.
Echt jaloers gedrag heb ik nog niet bij je gezien. Wel merk ik de laatste dagen dat je mijn aandacht probeert te trekken als ik even met Ronin bezig ben. Je kunt goed de aandacht opeisen op moment. Of ik moet bij je komen kijken, of je klimt op schoot als ik net even bij hem zit. Als je valt en je doet je zeer en ik heb Ronin op de arm dan wil je mij en niet papa. Nee papa moet Nonin vasthouden. Soms vind ik dat wel een beetje lastig want af en toe voel ik me net de moeder die hem alleen de fles op woensdag geeft (net als de man die op zondag het vlees komt snijden). Papa heeft Ronin onder z'n hoede en ik jou.
Überhaupt moet je heel erg weinig van papa weten. Hij kan niets goed doen. Hij mag ook niets doen. Alles moet door mama gedaan worden. Zelfs het aangeven van je drinken, het verschonen van je luier of het aanzetten van de tv. Nee mama doet dat wel!! Zeg je dan boos tegen papa. Voor zowel papa als voor mama niet echt leuk. Maar zodra als mama er niet is kunnen jij en papa je prima redden. Nog maar even kijken hoe we hier weer mee om gaan.

Jij en Ronin gaan nu een maand naar de gastouder. En het gaat zo ontiegelijk goed met je! Bij haar gaat het heel erg goed. Maar ook thuis zien we een rustig en ontspannen jongetje. Zonder al te veel boosheid en frustratie. De rust die je daar krijgt doet je ontzettend goed. Je kunt nu een vertrouwensband opbouwen met een persoon. Iemand die naar je luistert en die je vertrouwen geeft. Die ziet wat je nodig hebt. Ze laat je s middags lekker slapen en dat heb je ook nog echt wel nodig want vaak slaap je tot 16:30/16:45. Ook met het eten en drinken gaat het goed bij haar. Wel ben je ook daar wat moeilijk met eten, maar samen komen jullie er wel uit. Zo had je laatst bij het eten van fruit opeens heel hard moeten huilen. Ze dacht dat je misschien op je wang of zo had gebeten. Maar ze zag niks. Je gaf ook geen antwoord toen ze dat vroeg (wat voor haar op dat moment gelijk stond aan 'nee'. Heerlijk zo'n type wat dat doorziet), tot ze doorkreeg dat je het misschien niet lekker vond. Nee mandarijntjes vind jij inderdaad niet lekker. Samen hadden jullie afgesproken nog een paar hapjes te nemen en dan weer te gaan spelen. Trots had je dat ook s avonds in bed liggen vertellen. Samen komen jullie er wel uit! Ook met de andere kindjes kan je erg goed opschieten. Er is een wat extroverter jongetje en een wat ingetogener jongetje (jij bent een paar maanden ouder).Die speelt wat meer op zichzelf. Maar het andere jongetjes is haast verliefd op je en zoekt je constant op. Hij kijkt vol bewondering wat jij aan het doen bent en in zijn enthousiasme kan hij nog wel eens wat van je afpakken. Je vindt het erg moeilijk om daar mee om te gaan en in het weekend zeg je dan ook nog vaak 'k. mag niet afpakken!'. We proberen je te leren dat je zegt dat je het niet leuk vindt als iets wordt afgepakt, dat jij er mee aan het spelen was en dat het niet afgepakt mag worden. Dat gaat je nu steeds beter af. Poes Isis van oma heb je al terecht gewezen. Haha. Ooit is er op de crèche iets voorgevallen waarbij jij straf kreeg omdat je iets van iemand afpakte. De leidster had het niet helemaal zien gebeuren maar ik denk dat jij iets terugpakte en dat de straf zoveel indruk op je heeft gemaakt dat je nu niks meer terug durft te doen. Maar je mag echt voor jezelf opkomen schatje! Gelukkig houdt de gastouder het goed in de gaten en ziet ze dat je weg loopt of rustig op de bank gaat zitten als het je te veel wordt.
Waren we van te voren wel een beetje bang dat ze weinig zou doen aan knutselen en zo, nu blijkt niets minder waar te zijn. Ze stimuleert je nieuwsgierigheid. En zo is ze nu bijvoorbeeld bezig met vormen en laat ze jullie van alles plakken, knippen, kleuren en kleien. Ook houdt ze van lezen en zingen en daarmee is het voor jou de meest geschikte plek om op dagen dat papa en mama werken te zijn.

Echt een heerlijk kereltje ben je! De afgelopen week slaap je helaas wel weer tussen papa en mama in, maar dat lossen we vast wel weer op.

Ik ben gek op je!
Xxx mama