1e echo
Vandaag hadden we onze eerste echo en, niet minder belangrijk voor ons, ook ons eerste gesprek met de verloskundige. Na een hel van een bevalling en op z'n zachtst gezegd wat "rare" dingen tijdens de zwangerschap, was ons gevoel bij een verloskundigepraktijk nu heel erg belangrijk.
Bij binnenkomst werden we al hartelijk begroet door de assistente. We waren wat aan de vroege kant dus moesten even wachten voor we aan de beurt waren. De verloskundige blijkt een jonge vlotte meid/dame. En meteen al heel open, spontaan en eerlijk. Eerst hebben we wat zakelijke dingetjes doorgenomen, zoals mijn gezondheid. Natuurlijk kwam ook mijn gewicht aanbod, wat te hoog is. Daardoor krijg ik extra bloedcontroles om zwangerschapssuiker uit te sluiten en extra groeiecho's. Het eerste bloedonderzoek moet ik al zeer binnenkort af laten nemen (lees: zsm). Bij Kyran had ik dat ook, maar pas in de 28e week. Toen hoefde ik alleen maar nuchter bloed af te laten nemen en nog een keer na de lunch. Nu moet ik ook met een lege maag komen, maar daarna een suikerdrankje drinken, dan daar 2(!) uur blijven wachten en dan weer bloed af laten nemen. Erg fijn als je misselijk en beroerd bent. We zullen zien hoe we dat gaan doen. En dat moet ik nu 3 keer deze zwangerschap laten uitvoeren. Maar alles voor de baby!
Ook krijg ik met 28, 32 en 36 weken een extra echo (als ik het goed onthouden heb, ik kan er wat weken naast zitten, maar veel zijn het er wel), naast de standaard liggingsecho die je aan het einde van de zwangerschap ook nog krijgt. Dat zijn een hoop meer echo's dan bij Kyran! Dat was een termijnecho met 12 weken, en de 20 weken echo.
Na wat administratievedingetjes kregen we de echo. En ja hoor, daar zat een vruchtzakje, met baby! En bovenal, een kloppend hartje!! We hebben het zelfs al even gehoord!! Wauw wat is dat toch mooi! Een klein traantje heb ik toen wel even weggepinkt. Iets groter dan 1 cm en dan al een hartje wat het doet! Zo bijzonder. Na wat gezoek, bleef het bij 1 babytje. Hartstikke prachtig!
En hoe herkenbaar het ook is, omdat je al een zwangerschap hebt meegemaakt, toch zijn dingen ook weer anders. Zo hadden we nu al veel vroeger een echo dan bij Kyran (toen 11-12 weken). En wat zagen we nu op de echo aan de baby zitten? Een zakje (of zoiets), waar de baby de eerste weken de benodigde voedingsstoffen vandaan haalt. Een placenta is er nog niet. Die was er toen bij de eerste echo bij Kyran wel en dat zakje was toen al weg. Het kleine iniminimensje met zakje (hihi) hebben we ook vastgelegd gekregen op een foto.
Omdat mijn cyclus waarschijnlijk iets langer is dan normaal (30 ipv 28 dagen), maar ik wel eerder dan NOD positief testte, was het even de vraag hoe ver ik zou zijn. Of mijn cyclus inderdaad iets langer is, of dat ik toch al eerder mijn eisprong heb. Nu bleek op de echo dat ik toch iets minder ver was: 7 weken en 4 dagen, ipv 8 weken precies op basis van de standaard berekeningen, dus het lijkt er toch op dat ik een langere cyclus heb. En omdat de termijnecho binnen de 8 en 11/12 weken gedaan moet worden, krijgen we, ja hoor, over 2 weken weer een nieuwe echo. Om dan de uitgerekende datum exact vast te leggen. Man we worden plat gegooid met echo's! Maar wel super leuk, want zo kunnen we extra vaak naar ons kleintje kijken en is het toch weer een beetje anders dan bij Kyran. Want hoe dan ook, je blijft toch vergelijken.
Na de echo hebben we het nog uitgebreid gehad over de vorige zwangerschap en bevalling. De verloskundige schrok heel erg van het feit dat ze mijn bekkeninstabiliteit de vorige keer hebben genegeerd. Dat zou best een grote bijdrage hebben kunnen leveren aan de zware bevalling. Ook het feit dat ik met een niet ingedaalde Kyran en gebroken vliezen de eerste uren van de bevalling gewoon thuis heb doorgebracht, was iets waar ze erg van schrok. Dat had heeeel anders af kunnen lopen. En dan willen we maar even niet bedenken hoe dan... De VK vertelde nog wel meer dingen, waar mijn wenkbrauwen zacht gezegd van omhoogschoten... Het zijn dingen die we nu niet meer kunnen veranderen, maar wel ervaringen die we nu meenemen voor de (gelukkig nog heel ver weg zijnde) bevalling. De VK vond het heel fijn dat we zo open waren geweest, en wij zijn heel blij dat we een stukje erkenning hebben gevonden. Dat het echt niet aan ons lag, dat we ons niet aanstelden, dat er echt gigantische fouten zijn gemaakt. Maar we zijn vooral heel erg blij dat we een heel goed gevoel hebben bij deze praktijk en deze verloskundige. Dat we nu wel veel vertrouwen hebben, wat we de vorige keer heel erg hebben gemist. Dit voelt goed!!!
Na dit mooie nieuws hebben hubbie en ik genoten van ons dagje met z'n tweetjes. We waren allebei vrij, Kyran was lekker op de creche. We hebben even samen geluncht en een paar mooie slofjes en een knuffeltje voor de baby uitgezocht. Hoewel we allebei denken dat het een meisje is, zijn we toch maar voor neutraal grijs gegaan. :-D
xxx
reacties (0)