Aftellen (10 maanden blog)

Lieve lieve Dalton,

In je maandelijkse blog kijk ik altijd terug op de afgelopen maand, maar deze keer wil ik ook alvast een beetje vooruit spieken.

Eerst maar eens terugblikken:

Eindelijk eens een rustig maandje, zonder ziekte, valpartijen en andere gekkigheden. Komt zeker omdat die moeder van jouw haar EHBO-diplomaatje op zak heeft. Dat is hetzelfde als met een paraplu. Als je die meeneemt regent het ook niet. Maar ik ben er erg blij om hoor! Pleistertjes plakken zal vast nog wel eens van pas komen, maar ik hoop je toch nooit te hoeven reanimeren!

Een paar weken terug zijn we ook weer voor een check-up bij het CB geweest. Je groeit gestaag en volgt keurig je eigen curve. Je bent wel een klein, mager opdondertje, en je eet weinig, maar er zit een pit in jou! WOW! En dat liet je daar ook duidelijk zien. Wij zaten in het hokje bij de arts. Een kindje in de wachtkamer gilde. Dat kon jij ook! Je gaf een kreet terug. Zoals alleen een echte leeuw dat kan. "Wraauw!" deed je. En het kindje aan de andere kant gromde terug. "WRAAAUW!!", deed je, dit keer een tikkeltje harder. En zo zaten jullie heerlijk naar elkaar te gillen, zonder dat jullie elkaar konden zien!
Ook moest je een blokje aanpakken. Je kreeg één blokje in je ene handje, dan gaf de arts je een tweede blokje in dat zelfde handje. Het was de bedoeling dat je het eerste blokje door zou geven aan je andere handje, zodat je het tweede blokje ook vast kon houden. Je gaf het eerste blokje keurig over. Je pakte ook keurig dat tweede blokje aan. Maar gooide eerst het eerste blokje keihard door de kamer heen. Hoe vaak de arts het ook probeerde, je bleef het blokje weg gooien. Wat een mooi spel vond je het! Toen we weg gingen lag de grond bezaait met blokjes...
De CB-mevrouw waarschuwde me al "Daar ga je nog je handen vol aan krijgen. Begin maar vast met consequent zijn en regels te stellen.." ... Ik kan het niet altijd vinden in de adviezen van het CB, maar deze keer vrees ik dat ze gelijk gaat krijgen...

Maar naast je pittige karakter, ben je ook een heel erg vrolijk en sociaal kind. Je vindt het zo leuk om met andere kindjes te spelen. Je hebt ze al van verre in de gaten. In de winkel verdraai jij je nek en kiep je bijna uit de kinderwagen om de rennende kinderen te kunnen volgen tot ze helemaal uit je gezichtsveld zijn verdwenen. Het zwemmen op zondagochtend is ook echt een feestje voor je. Al die kindjes in het water. Zwemmen vind je uberhaupt leuk. Je zit te stuiteren op mijn schoot als we nog even moeten wachten tot de groep voor ons klaar is. Je scheurt het water door. Spattert op je aller hardst! Kopje onder, op je buik, op je rug; allemaal geen probleem! Met je grote neef spelen vind je ook enig. Hij kruipt dan snel voor je uit, gaat zitten, en kijkt om hoe jij er achteraan getijgert komt. Ja, tijgeren. Wat dat kan je nu sinds ruim een week! En bipshopsen. Al schuivend op je gatje, ga jij de kamer door.
Behalve kinderen ben je ook gek op de hond van oma en de kat. Ze zijn alleen wel wat bang van je enthousiaste gegil. Het doet ze alleen zeer aan de oortjes, dus lopen ze weg. En dat kan je niet uitstaan! Dan ga je alleen maar harder gillen, en tja, dan komen ze helemaal niet meer.

Je hebt een mooi karaktertje mee gekregen, dat pittige zat er al in toen je nog in mama's buik zat. En dat karaktertje krijgt een steeds duidelijker eigen gezichtje. Het gaat nu zo rap met je. Tijd om eens even vooruit te kijken:
Nog 2 maandjes, en dan vieren we je eerste verjaardag! Och jongen, wat zal jij verwend worden zeg! Hele lijstjes hebben papa en ik al door moeten geven. We weten niet eens wat wij je cadeau moeten doen! Erg he... Papa is al druk met het regelen van een taart voor je en ik heb al slingers gehaald. Het lijkt nog gisteren, dat je na die helse bevalling dan eindelijk op mijn buik lag. En dan kijken we nu al naar je verjaardag uit! Maar eerst gaan we nog samen met elkaar op vakantie. 4 weken met elkaar samen zijn. Het zal wel even wennen zijn, zo zonder je vriendjes van de creche. Zonder Marijn die altijd zo gek op je is. Maar we gaan heerlijk van elkaar genieten!

Je doet het super goed schatje! Mama zou graag nog wel zien dat je wat meer zou eten, kleine lieverd. De avondfles is er al helemaal vanaf. 's Ochtends wil jij nog wel je pap eten, maar ook niet altijd, en tussen de middag drink je hooguit nog eens 90 cc. Als je nou veel fruit of brood at en veel er naast dronk, dan was het geen probleem, maar zo is het toch wat magertjes, schat. Ik snap niet dat jij nog zoveel energie over hebt met al je gestuiter en met die kleine hapjes! Gelukkig ben je wel een makkelijker avondeter en lust je van alles!

Lieve kleine Dalton. Je wordt al zo groot! Ik hou van je, van hier tot aan de sterren en weer terug.

xxx Mama