Soms zijn er van die kleine dingen die me zo ontzettend trots maken, dat ik me super gelukkig voel met mijn gezinnetje. Vandaag waren het de zonneschermen in de auto. In mijn auto hadden we al wel zonneschermen, maar in de station nog niet. Omdat ze met dit weer wel handig zijn, hebben we vanmorgen een tweede setje gescoord en bij de winkel gelijk op de ramen van de auto geplakt. Kyran zat voor het eerst in een echte autostoel, als een koning op zijn troon. Mooi naar buiten te kijken, af en toe verbaast omdat mama achterstevoren op haar stoel zat en lachend naar hem keek. Daar reden we dan, op de snelweg, met een prinsje in een groene zetel, met van die afgrijselijke woezel en pip zonneschermen. Heel burgerlijk. Wat heerlijk! Iedereen kan aan die zonneschermen zien dat we een kind achterin hebben zitten. Een kind! Ons kind!! Wat voel ik me dan bijzonder...
Hahaah ik heb dat gevoel ook op de fiets! Zefs als hij niet mee is. Het is toch heel duidelijk zichtbaar dat ik mama ben met het fietsstoeltje voorop en de fietstassen achterop haha. In de auto hebben we zwarte zonneschermen. Mijn man heeft toch een klein beetje een ego wat dat betreft, een nijntje zonnescherm??????? neeeeee die komt er niet in!!!!!!!! Dat is niet stoer haha. Dus zijn het zwarte geworden, in de kleur van de auto haha. Nou ja , ze werken dus ik heb er niet zon bezwaar tegen!
Heerlijk gevoel hè! Ik heb het dan niet in de auto, maar op de fiets. Als ik Karlijn naar het kdv heb gebracht op de fiets en dan naar mijn werk fiets. Dan denk ik iedereen ziet mij mét fietsstoeltje. En ik denk dan, ego als ik ben, dat is voor míjn kind, hihi. Maar bedoel dan natuurlijk ook ons kind
reacties (0)