7 maanden

Het was mijn bedoeling om deze blog eens niet te beginnen met "wat gaat het hard". Maar toch was dat wel het eerste wat in mij op kwam. Je groeit flink en ontwikkelt je in razend tempo! De laatste tijd word ik regelmatig met mijn neus op de feiten gedrukt en moet ik toch wel even slikken. Kleine Kyran wordt groot! Zoals:

- Vorige week was ik 's avonds wat later thuis en toen had papa je al op bed gelegd. De volgende ochtend leek je wel een paar centimeter gegroeid, ik keek heel anders tegen je aan! Je kijkt ook al zo wijs.

- Of als je bij papa op de arm de fles ligt te drinken. Dan ben je echt al een lang end! Mooie atletische benen (van papa) en een lang bovenlijf (dat heb je van je moeder!). Dan ben je echt geen babybaby meer. 

- Oma vroeg van het weekend wanneer je van de maxicosi over gaat naar een autostoel, waarop ik zei: "O, dat duurt nog wel even. Pas als zijn hoofdje boven de rand van de maxi uit komt is het beter om over te gaan op een autostoel geloof ik." Na een gezellige dag bij opa en oma gingen we weer naar huis, ik zette je in de maxicosi en tot mijn schrik zie ik dat dat nog maar een paar centimetertjes is...

- Je wilt zelf helpen met eten. Eten in je handje wil je niet hebben, maar helpen met de lepel vast houden en die in je mond stoppen... Nou, graag! Het gaat je 9 van de 10 keer goed af. Ach, de boel zit een beetje onder, maar dat maken we wel weer schoon.

- Ook doe je pogingen om te gaan tijgeren! Je trekt je knietjes op en ik zie een kontje in de lucht heen en weer bewegen. Je komt nog niet echt vooruit, een klein beetje misschien en dat frustreert je wel behoorlijk. Komt vanzelf wel goed schatje!

- Je krijgt nog maar 2,5 fles en een half bordje pap. Tussendoor fruit, liga en nog wat groente.

- Je begint heel duidelijk dingen te herkennen en alles is leuk. De poes: op foto's of in het echt, je lacht altijd heel lief naar haar (maar zij vindt jou toch een beetje eng, nadat je haar een keer in haar vachtje hebt gegrepen). De magnetron: als je honger hebt kijk je naar dat ding en ga je lachen. Je wringt je in allerlei bochten om dat ding dat 'ping!' zegt te kunnen zien. Kinderen: op verjaardagen of op de creche, jij bent in voor spelletjes of voor kusjes (ja, jij hebt je eerste kusje van een meisje al te pakken!). Je staat voor iedereen open en bent totaal niet bang.

Het gaat echt zo ontzettend goed met je. Ik krijg er helemaal een brok van in mijn keel. Je bent zo vrolijk, je kan duidelijk met minder structuur toe. Als je maar krijgt wat je nodig hebt (slaap of eten), dat geef je prima aan en dan is het voor jou allemaal best. Ook van Marijn (de leidster op de creche) krijg ik dagelijks te horen dat het zo goed gaat met je. Je bent ook daar erg vrolijk, ook als iedereen zit te sippen, jij bent het zonnestraaltje van de groep. Je geeft ook ben hen goed aan wat je nodig hebt. Had je in het begin nog moeite met rust pakken. Nu slaap je daar prima, soms zelfs wel een paar uur achter elkaar. 

Papa is je grootste vriend. Jullie zijn echt twee handen op een buik. Je begint (tandeloos) te lachen zodra je hem ziet, ook al zit je nog in de auto. Hij zingt liedjes voor je, de hele dag door. Hij maakt gekke geluidjes naar je, soms zo hard dat ik met argusogen toe kijk of je niet zal gaan huilen. Maar nee hoor, een hoop geschater en gekir hoor ik dan! Hij speelt spelletjes met je, hij is dan een hobbelpaard of jij een vliegtuig. Maar jij speelt ook spelletjes met hem. Als je bij mij op de arm bent dan zoek je de ruimte af naar papa. Als je hem hebt gevonden kijk je of hij jou ziet, je begint te lachen en kruipt met een hoop gegrinnik in mijn kraag. Verstopt! Je zingt nog net niet "papa, pak me dan, je kan me toch niet krijgen!"

Kortom, ondanks dat je ook nog een flinke griep hebt gehad, gaat het ontzettend goed met je!

Veel liefs en dikke knuffels van je mama die mega trots op je is!!