Kyrans eerste volle week op het kdv zit er weer op. Ik merk dat het me goed af gaat om hem weg te brengen. Ik heb vertrouwen in de leidsters, de groep is leuk en het zijn erg gezellige, knusse en huiselijke lokaaltjes.
Niets vermoedend ging ik hem dan ook vanmiddag ophalen. Maandag en dinsdag stond ik al om half vijf bij de deur te dringen om hem op te halen. Vandaag iets later, nog even een telefoontje gedaan voor ik weg ging, de familyfix in mijn kleine drie-deurs corsaatje gemonteerd etc. Kom ik daar, ligt hij heerlijk in de Lullababy. Zo'n wipper in een soort van hangmat aan een grote veer in het plafond. Heerlijk vindt hij dat. Hij reageerde wel iets toen ik bij hem kwam en hem riep, maar hij keek een beetje glazig. Het duurde even voor hij me zag en een klein lachje tevoorschijn toverde. Ik vroeg nog of hij net wakker was soms, of juist slaperig was. Nee, dat niet. Wel vertelde ze dat hij de ochtend zoveel had gehuild. Zo uit het niets heel hard begon te huilen... Het viel ze ook op dat hij veel poepte (dun), 3 x die ochtend, en dat hij een hard buikje had. Ze dachten aan buikpijn of krampjes. Maar daar lijkt hij thuis haast geen last meer van te hebben. Ik vroeg nog wel of hij verhoging had, maar dat dachten ze van niet. Hij voelde ook niet warm aan. Thuis voor de zekerheid toch zijn temperatuur gecontroleerd, omdat ik het toch wel een beetje apart vond. Geeft de thermometer 38 graden aan. Ik voelde ook iets scherps boven in zijn mondje, dus misschien al een tandje? Lijkt me wel erg snel... Misschien gewoon ziekjes. Maar even in de gaten houden en kijken hoe hij zich morgen voelt.
reacties (0)