Kyran 2 maanden oud!

Kleine Kyransan (zoals wij hem wel eens noemen) is vandaag al weer twee maandjes! Waar blijft de tijd?! Het is alsof hij er altijd al geweest is. En toch lijkt het alsof die helse bevalling gisteren was.

We hebben veel gepriegel gehad die twee maandjes, voornamelijk met zijn voedingen (zie mijn eerdere blog), en wat is het ouderschap wennen! Want naast dat je een prachtig kind krijgt, krijg je als mens ook een nieuwe rol: je moet voor iemand zorgen. Een kleintje die totaal afhankelijk is van jou. Wat verantwoordelijk voel je je! Je wilt alles goed doen, je mag geen steekje laten vallen. Maar in het begin is elk huiltje het zelfde. Als je al een kind uit zo'n klein gaatje moet persen, waarom kan dat dikke handboek dan niet gelijk meekomen?? Of waarom heeft die ingenieuze natuur en niet voor gezorgd dat baby's kunnen praten als ze worden geboren?? Maar goed, ik denk maar aan de opmerking die mijn moeder maakte vlak voor ik zou gaan bevallen: ouders zijn ook maar mensen, en ook mensen maken fouten. Tja...

Maar bovenal zijn er ook zat mooie momenten, elke dag is schitterend. Of eigenlijk: nog schitterender dan gisteren. Dat hij je aan kijkt, naar je lacht, zijn Nijntje aan de mobiel prachtig vindt, lekker ligt te sabbelen aan zijn lepel met druppels tegen darmkrampjes, vol verbazing naar zijn eigen spiegelbeeld kijkt en dan begint te schateren, geluidjes maakt, wild zijn duim zoekt maar blijft proberen, dat hij ongegeneerd scheten kan laten, nieuwsgierig is naar alles om zich heen, minutenlang zwaar gefocust kan kijken naar de zwartwit foto van mama aan de muur, vredig in zijn bedje kan liggen slapen...

Wow, het moederschap is pittig, maar o zo prachtig!!