Émilie 4 maand oud en Florian 27 maand oud

Gisteren is Émilie alweer 4 maandjes oud geworden. En wat ontwikkelt ze toch weer snel. Zij ik vorige week vrijdag nog tegen mijn vriendin, wiens kindje 9 daagjes jonger is dan onze meid, dat ik het zo knap vind dat hij vrij gaat zitten (hoofdje los van hetgeen het hoofdje ondersteunt), doet mevrouwtje het zelf een paar daagjes later. Kleine copykatje. Vorige week zaterdag trok ze ook haar beentjes op en ging op haar linkerzij liggen. Deze afgelopen week heeft ze enorme fysieke sprongetjes gemaakt.

De laatste tijd stopt ze ook veel haar vingertjes in haar mond en kwijlt veel. Ik zie nog geen tandjes dus vraag me af of ze misschien keelpijn heeft. Als ze keelpijn zou hebben, dan zou ze denk ik moeite hebben met drinken en dat heeft ze niet. Over drinken gesproken. Het is alweer een tijdje geleden dat ik een flesje heb gegeven. Dus wij zeiden al een tijdje tegen elkaar we moeten het weer proberen anders wil ze het straks niet meer. Afgelopen vrijdag weer geprobeerd en ja hoor, mevrouwtje wil het niet meer. Gisteren weer geprobeerd en ook weer niet. We gaan het nu elke dag proberen, maar wel zonde van de opgebouwde voorraad mamamelk als ze iedere keer de fles niet pakt. Heeft iemand nog tips hoe ik haar er weer aan kan laten wennen? Als ze er niet meer aan kan wennen, heb ik straks een probleem wanneer ik weer aan het werk ga.

Verder is ze nog steeds een vrolijk tevreden meisje alhoewel ze wel meer laat weten als ze het ergens echt niet mee eens is. En dat is prima. Ze babbelt lekker met haar knuffels. Ze kruipt op haar rug omhoog in haar bedje. Ze vindt het heerlijk als haar broer haar aandacht geeft. Volgens mij hebben zie nog de "baby" band. De non-verbale baby communicatie. Zo leuk om te zien. Florian zegt allerlei dingen tegen haar (soms verstaanbaar en soms niet verstaanbaar) en dan heeft zij de grootste lol en begint te kirren en te lachen. Zo lief om te zien.

Florian is echt een grote trotse broer. Hij is nu helemaal gewend aan zijn zusje. Helaas zit hij nog steeds in de peuterpuberteit. We hadden een paar weken geleden een oplossing gevonden voor het niet naar bed willen gaan. En dat was DE beker (een antilekbeker). 2-3 weken ging dit goed. Hij ging rustig naar bed zolang hij die beker met water maar meekreeg. Maar sinds 2 weken is het hek weer van de dam. Hij begint ook steeds meer smoesjes te verzinnen om niet naar bed te hoeven of in ieder geval het naar bed gaan uit te stellen. Tokken aan, tokken uit, tak aan, tak uit (lees sokken en slaapzak). "Papa mee na bed" (en dan pakt papa hem op), nee "mama mee na bed". Ok, mama brengt je naar bed. En zo probeert hij dat een paar keer. Zodra je hem dan weer in bed legt is het gillen en krijsen. Gelukkig duurt dit doorgaans maar 5 tot 10 minuten. Maar het gaat door merg en been. Sinds een paar dagen hebben we hem 's middags niet meer naar bed gebracht (het was ook eigenlijk veel te warm). We dachten laten we eens kijken of hij het volhoudt. We vragen hem dan geregeld of hij naar bed wilt en dan kijkt hij met glazige ogen en zegt nee. Vanmiddag gaan we wel weer even proberen of hij wil slapen. Hij heeft vanochtend heel hard buiten gespeeld en het is nu niet meer zo warm als de voorgaande dagen. Ik ben benieuwd.

Florian ontwikkelt zich verder goed. Zijn woordenschat groeit met de dag en hij komt steeds beter uit zijn woorden. Voor buitenstaanders is het vaak nog wel lastig om te begrijpen wat hij zegt. Hij spreekt nog veel woorden uit met een t. Verder is hij lekker actief en danst en zingt graag. Hij zingt eigengemaakte liedjes. K3 vindt hij ook geweldig. Vooral Mamasé en handjes draaien. Helaas vond hij het niet leuk op de peuterzaal en hebben we hem er af moeten halen. We proberen het volgend jaar weer. Sindsdien heeft hij veel last van verlatingsangst. Ik kan bijna geen voet uit de deur zetten of hij zet het op een krijsen. Ik hoop dat ook dit tijdelijk is. Ik vind het heel sneu voor hem en ik voel mij dan heel beperkt in mijn bewegingsvrijheid.

Ik zelf loop bij de bekkentherapeut i.v.m. klachten die voortkomen uit mijn bekken. Hopelijk komt er snel verbetering want ik merk dat ik overal steeds meer last krijg. Maar goed, het zal ooit wel weer goedkomen voordat ik een old wief ben.

Ik ga even gezellig met husband en zoon een broodje buiten eten voordat de kleine meid wakker wordt.

Greetz,

San