Ik ben nog steeds heel boos op mijn schoonmoeder.
Toen ik mijn dochter ging halen een woensdag ( woensdag vaste oppasdag van schoonma ) Toen zei ze ja ze is haar knuffel kwijt. Dus ik welke knuffel Ja...die roze...Oh...inktvib ( rose doekje met labeltjes haar favoriet ) Oh....zei ik...Ja ze kon ook niet in slaap komen. Ik zo ja dat is logisch want die moet ze hebben. Maar waar is die dan kwijt geraakt??
Ja...toen ik aan het wandelen was. Ik zo heb je dan dat stuk niet teruggewandelt of even gefietst...Uhm...Nee...dat was wel erg ver....Notabene mijn schoonzus van 25jr was er ook en die was ook meegewandelt dus die kon toch ook even terug lopen??
Ze zei zo van ja...mag hem niet vast binden aan zijn staart en ja Elmo moet ook al mee...Ja...ENNN???? Dat doe ik ook altijd...ik let toch ook op...en ik begrijp ook heus wel dat je een knuffel kan verliezen...maar Ik begrijp niet als je precies weet wat je heb gelopen dat je dat traject even terup loopt!!!!!!!!!!!
HEEFT DAT MENS DAN GEEN GEVOEL IN HAAR LIJF?????
sÁvonds tegen mijn man gezegt....Met tranen over mijn wangen vond het zo erg....Zegt die dood leuk...Ja...zo is mijn moeder....
GGGGGGGGGGRRRRRRRRRRRRR...........
Ik kan er nog steeds niet over uit en als ik haar aan de tel krijg vertel ik nog even de waarheid aan mijn schoonma. Moest ik weer een knuffel kopen van 10 euro...Waarop ze zei je had er toch nog 1???? *&^%%^&^^&&^%$$!!!!!!!!!!!!!
reacties (0)