Emotioneel......
De tranen springen al in mijn ogen als ik dit gaat typen....Waarom geen idee....
Misschien komen de hormonen er nu wel uit....
Ik heb namelijk een probleem...nou ja..probleem....Ik wil niet naar feestjes!!!! Nu zullen jullie zeggen dat is toch leuk...ja..dat ik het probleem niet maar dan kan Tequise niet mee en dan moet ik haar achter laten in haar eigen bedje eigen huis maar zonder papa en vooral MAMA.
En dat is nou net het probleem ik kan haar sávonds niet alleen laten!!!!!Overdag geen probleem als ik ga werken...maar ik wil er sávonds voor haar zijn ook al ligt ze in bed.
Nu kwam mijn Andre mijn man thuis en die zei ik ben uitgenodigt voor een dorpsfeest of we ook kwamen. De tranen schoten al in mijn ogen en ik zei vervolgens gelijk "geen zin in ". Waarop Andre een beetje boos werdt. Toen ik na een half uur nog steeds tranen over mijn wangen had lopen ging hij eens aan mij vragen wat er nou aan de hand was. Waarop ik eindelijk kon antwoorden dat ik Tequise niet alleen kan laten ik voel me zo SCHULDIG om weg te gaan. Ik kan het gewoon niet en daarom zeg ik alle feestjes af.
Tja....moet ik nu in therapie??? of gaat dit nog over......
Maar zo kan het niet langer....Dalijk heb ik geen vrienden meer over..want ik sla alles af....
Wat een toestand....hebben jullie dit ook???
reacties (0)