Zwangerschapsdementie

Ik had gisteren samen besloten met mijn vriendin om weer te gaan zwemmen. Ik had met mijn man afgesproken dat hij sávonds zou oppassen nou, ja oppassen het is zijn eigen kind maar goed je begrijpt wat ik bedoel. Want ja..vroeger kon je lekker je gang gaan en nu heb je een kindje dat thuis zit en niet alleen kan blijven. Zo had ik mijn tas in gepakt en in de auto gestapt op weg naar het zwembad. Nog even gevraagt over info van babyzwemmen en op naar het hokje. Je weet hoe dat gaat lekker kletsen met je vriendin in zo'n hokje. Ik sta dus mijn tas uit te pakken en mijn nieuwe badpak te zoeken om aan te doen....ik sta al poedelnaakt kan zo..even mijn Badpak aan doen BADPAK!!!???!!Helemaal vergeten...Ik dacht dat ik mijn badpak bij me had maar ik had het bovenstukje bij me van mijn trikini. Die was namelijk ook nieuw maar die lijkt ook op mijn nieuwe badpak.

Tja...om nu zonder zwembroek te zwemmen. Ik mijn man op gebelt die zat met een huilend kind...Die mannen kunnen ook niks. Ik heel erg lief gevraagt of die mijn zwembroek wilde brengen. Die zag de bui al hangen die moest onze dochter in haar maxi cosi doen en op naar het zwembad. Maar hij was er binnen 10 min. Ik had er op de heenweg een kwartier over gedaan dus hoe die zo snel was geen idee. Maar daar stond ie boven aan het zwembad met mijn ZWEMBROEK!!!!en de maxi cosi en ze was stil geworden van het autorijden.Wat was ik blij kon ik toch nog zwemmen. En onze dochter was stil. Eind goed al goed.

O, ja toen ik thuis kwam kreeg ik nog wel even te horen dat ik aan ZWANGERSCHAPSDEMENTIE lijdt. hahahhahahaha