De uitgerekende datum

Wie had dat ooit gedacht 40 weken geleden dat er een eitje rijp zou zijn en dat zou uitgroeien tot een mensje. 40 weken hebben we hier naar toe geleefd naar die 25ste Maart in de hoop dat we dan een zoon of dochter in ons handen zouden hebben. Wat hebben wij een hoop beleefd in die 40 weken. en wat waren die op sommige momenten emotioneel en spannend.

Het begon met een afspraak met de huisarts. Ik was er zeker van dat ik net zwanger was. De huisarts wilde voor de zekerheid toch een inwendig onderzoek en zei dat ik al zeker 10 weken zwanger was!!Wij hadden echt zoiets dat kan niet!! We moesten met spoed een afspraak maken met de verloskundige. Deze vertelde ons dat we nog maar 5,5 week zwanger waren. Dat klopte meer.

Toen moesten we het na 3 maanden aan onze ouders vertellen dat we zwanger waren. ( ik had het zover uitgesteld omdat mijn moeder van mij niet zwanger kon worden en daar 10 jaar op had moeten wachten dus ik wilde die 3 maanden eerst om hebben )

Maar hoe gingen we het vertellen. We hadden inmiddels een echo foto en die hadden we in een lijstje gedaan. Zat al heel de avond bij mijn ouders op de bank en ik durfde het niet te geven en te vertellen. Dus heeft mijn man het kadootje gegeven. Nou, mijn moeder pakte het uit en die ging helemaal huilen en riep heel hard " het is niet waar !!!"Dat was wel het mooiste kado wat ik kon geven aan haar.

Toen gingen we behang shoppen en meubeltjes bekijken en een kinderwagen allemaal nieuwe spulletjes en zo leuk om te kopen!!!Het kamertje was zo af en we waren trouwens erg snel uit over de kleur en over de meubels dat was makkelijk.

We hebben nog een 20 weken echo tussen door gehad en dat is erg spannend of het wel allemaal goed is met het kindje. Maar dat was gelukkig niks mee aan de hand. En we zijn ook nog met beide oma's naar de pretecho geweest met 25 weken dat was erg leuk om mee te maken. Op wie lijkt je kindje en is het inderdaad een meisje!!

Voor de rest kwam toen het zwangerschapsverlof dat was heerlijk!!!maar ging steeds langer duren. Ik ging gelukkig vaak weg. Maar dat deed ik denk ik te vaak. Want bij 38 weken was ik bij de verloskundige en toen was mijn bloeddruk veelste hoog. en wordt ik gelijk doorgestuurd naar de verloskundige. Dat was balen zeg. Nu had ik een medische indicatie en mocht ik niet meer thuis bevallen!!En dat had ik zo graag gehad!!Toen ik daar de eerste keer aankwam hadden ze gelijk over inleiden omdat mijn bloeddruk erg hoog was. Nou, ik had me helemaal niet op voorbereid dat ik de volgende dag al met mijn kindje in mijn armen lag!!!Dus ik dacht ik ga me nu erg rustig houden. Na..4 keer het ziekenhuis te hebben gezien mocht ik toch steeds naar huis en mocht ik gewoon een week lang weg blijven als ik me maar rustig hield!!!En morgen is die dag dat ik weer terug mag en dit keer bij de gynaecoloog op de poli. Ik hoop zo dat ie mij kan helpen want ik wordt het zat. Ik heb dikke voeten en handen en hoofdpijn.

Maar goed ik ben trots op mezelf dat ik het 40 weken heb vol gehouden. Het was best zwaar de eerste tijd maar je wend eraan!!!en je krijgt er iets heel moois voor terug!! Nu de bevalling nog dat is het zwaaarste maar ik weet zeker dat ik er goed door kom!! En dat ik het kan!!!

Nou...Meisje je mag komen hoor we zijn er helemaal klaar voor!!!!