1ste echo

Wat een spanning zeg. Onderweg naar het AMC toe waren we zwijgzaam. We zaten wellicht allebei te denken aan de echo die zo zal komen. Getver wat duurt het lang zeg. Ik wil niet op hetzelfde bankje zitten waar ik vorig jaar zat. Ook wil ik niet in dezelfde kamer waar ik vorig jaar de echo kreeg en ook wil ik niet dezelfde gyn die ik vorig jaar had. Allemaal bijgeloof maar ik wil het niet. Gelukkig werden we geroepen door een andere gyn in een andere kamer. Zucht dat is al heel wat. Na een klein gesprekje mag ik gaan liggen met de buik bloot. O wat was ik zenuwachtig. Ik wou eigelijk niet eens kijken naar het scherm bang voor wat er zou komen. Ik zag alleen maar een zwarte vlek, getver, zie je wel het is weer mis. Maar nee, wat zag ik daar... ja hoor een hartje dat zo snel klopte, het leek wel mijn eigen hart, die ging namelijk ook zo tekeer. Ik bleef maar kijken en de gyn maar praten. Ik dacht ach mijn man luistert wel ik wil alleen maar kijken. Toen zij klaar was vroeg ik of ik nog 1 keer mocht kijken. Dat vond zij goed. Daarna kregen wij 2 foto's mee die meer weg hadden van een foto van een maansteen. Maar goed daar op die foto dat was onze kleine garnaal. Over 4 weken moet ik weer terugkomen voor een duidelijke echo voor de vruchtwaterpunctie. Over 2 weken moet ik naar de gyn hier in mijn woonplaats voor de gewone controle. Dus over 2 weken een echo dan 2 weken later weer 1 en dan ben ik 12 weken. Als dan nog alles goed is kan ik echt echt echt echt gaan genieten.