Mijn allereerste blog....

Dit is mijn allereerste blog, ook al zit ik al 3jaar op babybytes. Ik ben niet zo van het schrijven van blogs (wel van het lezen van andere blogs), mede doordat ik (denk dat ik) er weinig tijd voor heb en ik gewoon niet al te veel van mezelf en mijn gezin op het internet wil. Ik wil er ook absoluut geen klaagblog of iets van maken, maar ik wil wel eens over dingen schrijven waar ik gewoon mee bezig ben. Zowel qua gezin als daarbuiten. Dus hier mijn eerste blog. 

Er verandert heel veel als je moeder wordt/bent, zowel lichamelijk als geestelijk. Je hebt een flinke verantwoordelijkheid, die we deels onszelf ook onbewust opleggen. We zijn zo druk bezig om alle ballen in de lucht te houden: aandacht voor je gezin, werken aan de relatie met je partner, sociale contacten onderhouden, je werk goed doen en aandacht erbij houden, je huishouden op orde houden (want wat zouden anderen wel niet van ons denken?), een eventuele opleiding doen. We proberen op alle vlakken 100% te geven, maar ik ben zelf 2jaar terug erachter gekomen dat dat gewoonweg niet altijd lukt.

Na de geboorte van mijn oudste, kwam er van alles op me af en gingen de dingen anders dan dat ik in mijn hoofd had. En ja, ik ben een control-freakje dus dat hielp niet echt mee in de verschillende situaties. Bijna een jaar na de geboorte van mijn oudste, merkte ik dat ik geen leuke moeder was (lees: snel geirriteerd reageren terwijl de kleine geen kwaad in de zin had), ik was geen leuke vrouw voor manlief en op mijn werk hield ik een masker voor. Uiteindelijk heb ik op de rem getrapt en heb toen een paar maanden thuisgezeten van mijn werk op alles op orde en tot rust te krijgen in mijn hoofd. Ik kreeg langzaam weer grip op mezelf, kon weer ontspannen en weer van mijn gezin genieten. Ik heb geleerd dat ik me niet overal100% voor in hoef te zetten, 90% is ook goed.

Het liefst zou ik voor die 100% gaan, want dat control-freakje steekt soms de kop nog op. Maar ik wil absoluut niet meer terug naar de situatie van 2jaar geleden en neem nu op tijd gas terug om even te ontspannen en te genieten. Ik probeer dat ook naar anderen toe uit te stralen. Het is ok als je een dagje de was laat staan of vandaag even niet stofzuigt, morgen is er weer een dag. Als ik bij anderen op bezoek ga, krijg ik wel eens te horen 'Let maar niet op de woonkamer, ik heb nog niet schoongemaakt' terwijl het er eigenlijk redelijk normaal uitziet. Ja, er ligt hier en daar speelgoed en de eettafel ligt bezaaid met een laptop, tijdschriften en wat andere papieren. Maar mij maakt het niet uit, omdat het zo herkenbaar is en dat zeg ik dan ook. Ik zie dan vaak een zucht van verlichting bij de ander.

Zolang het niet schaadt, is het niet erg dat er papieren op tafel liggen of dat er wat speelgoed op de grond ligt. Maar doordat we (vaak) voor anderen de perfecte moeder/vrouw/werkneemster willen zijn, stellen we zulke hoge eisen aan onszelf, of aan anderen, dat we vergeten dat we mogen genieten en de boel soms even de boel moeten laten zijn. Tuurlijk moet het geen beestenboel worden in huis, maar het hoeft niet spic en span zijn. (tenzij je echt met gezondheidsredenen zit)

Wat ik wil zeggen is: je bent niet minder moeder/vrouw als je 90% geeft ipv 100. Je mag best af en toe ontspannen en tijd voor jezelf nemen!