Oh what a night...
Ik had gedacht dat die zware gebroken nachten voorlopig, voor de kleine zich zou aandienen nog wel even weg zouden blijven. Maar niets is minder waar. Afgelopen nacht heeft Daan (8 maanden) de hele nacht lopen spoken. Hij bleef maar huilen, als je hem oppakte was het groot feest of soms gewoon stil en niet huilen, maar als je hem weer in zijn bedje legde, ook al bleef je erbij, ging hij meteen weer huilen.
Nu was hij al 2 avonden ervoor ook onrustig, maar sliep dan uiteindelijk wel rond 23 uur. Nu kwam er geen einde aan en ging het eigenlijk de hele nacht door. Vanalles geprobeerd.. uiteindelijk zijn bedje op onze slaapkamer gezet en zelf ondersteboven in mijn bed gaan liggen, zodat ik met mijn hoofd bij zijn bedje lag. Maar ook dat hielp niet echt. Om 1 uur sliep hij even, maar om 2 uur werd hij weer wakker en ga zo maar door. Om 5 uur een uur op mijn buik gelegen, daarna naast me gelegen, dat ging aardig. Maar goed, ik ben erg moe.... En ik heb vanmiddag een assessment voor mijn studie, de laatste van dit schooljaar, best belangrijk!!
Maar het meest vervelende vind ik dan toch wel dat mijn man en ik er ruzie om krijgen. We vinden van elkaar dat we het niet goed doen. Ik vind dat hij er gewoon niet tegen kan en dat op mij afreageert.... Erg ongezellig. Hoop maar dat t vannacht beter gaat (en ik gewoon wel mijn assessment mag halen!!!)
reacties (0)