Twijfels, twijfels en nog eens twijfels
Ik vind het zooo lastig. Elke avond als we onze zoon van 11 weken op bed leggen, huilt hij. Voorheen ging hij niet voor 1 of 2 uur slapen. De laatste avonden proberen we hem al na de voeding van rond 20 uur op bed te leggen. Dat is best goed gegaan, we konden zelf paar keer rond 22.30 naar bed, een verademing! Nadeel is dat hij dan wel 's nachts komt, en als hij zo laat op de avond nog een voeding krijgt, slaapt hij door. Maar ik vind die nachtvoeding inmiddels niet meer zo erg, hij ligt lekker naast me en krijgt de borst, na half uur, ligt hij weer in zijn eigen bedje en ga ik verder slapen.
Maar dat huilen voor hij gaat slapen, is zo lastig. Is er echt wat (boertje, gespuugd, of iets anders) of is hij gewoon heel moe en kan hij niet in slaap vallen. Of weet hij gewoon al dat als hij lang genoeg huilt, we toch wel komen?! En ai, wat kun je je de slechtste ouder ooit voelen, als je na een kwartier toch maar gaat kijken omdat hij wel erg hard huilt, en hij een flinke boer laat..... Net ook weer het geval. Maar daarna huilde hij toch ook weer.
Maar intussen dat ik dit schrijf, is het stil boven en heeft hij denk ik de slaap toch kunnen vatten. Het was een vermoeiende dag denk ik. De 1e keer dat ik een hele dag weg was en mijn man thuis met hem was. Voor hen natuurlijk wennen. Ik heb al aardig mijn ritme met hem, maar mijn man moet dat ook zien te vinden. En natuurlijk wil ik niet teveel mijn ding opleggen, maar wel de structuur bieden die ik bied.
Wat een twijfels allemaal zeg. Maar goed, mijn 1e dagje weg viel niet tegen. Ik ben op school geweest en ga morgen weer. Gelukkig valt de achterstand denk ik nog wel mee, dus hoop ik volgend jaar gewoon af te kunnen studeren en mijn 2e HBO papiertje op zak te hebben. Toch wel iets, waar ik nu stiekem al trots op ben!
reacties (0)