Bevallingsverhaal

Hoi allemaal,

Nu mijn kraamweek er bijna op zit dacht ik laat ik mijn bevallingsverhaal maar eens bloggen.
Vrijdag de 24e op zaterdag de 25e savonds ging ik naar bed met een flink bewegende baby! Zo hard had iemme nog niet geschopt en het hield ook niet zomaar op.
Hij bleef bezig en ik had er best last van. Slapen ging al niet lekker meer en dat was deze nacht niet anders.
Om 3:45u begon ik krampen/lichte weeen te krijgen. Meteen om de 2 min maar niet langer dan 30/40 seconden.
Toch even de verloskundige gebeld omdat ik het gevoel had dat het nu wel door zou zetten.
Om 4:30u was de verloskundige er, helaas een telleurstelling, nog geen cm ontsluiting.
Ga maar naar bed met 2 paracetamollen en probeer wat te slapen dan kom ik om 8:00u terug.
Dit advies opgevolgd maar de weeen werden erger. Nog steeds kon ik ze wel opvangen en er zaten lange en korte weeen door elkaar heen.
Omstreeks een uur of 7:00u belde de verloskundige zat ze spoed tussendoor had en niet om 8:00u er kon zijn maar later kwam.
Ik hoorde mijn man zeggen dat ik best wel veel pijn had en dat de weeen erger waren geworden. Hierna kwamen er weeen die ik haast niet op kon vangen of weg kon puffen.
Maar we dacht oke nu is het echte werk begonnen, we wachten wel op ee verloskundige. Om 8:45u belde ze dat ze er met 15 min zou zijn. 9:05u constateerde ze 3cm ontsluiting, yes dacht ik, vandaag komt ons zoontje en al het werk niet voor niks geweest.
Ondertussen wat spullen gepakt met weeen die bijna niet op te vangen waren. Tussen 9:15u en 9:30u kwamen we in het ziekenhuis bij de kraamkamer.
Ik wilde graag in bad bevallen en dacht met 3 cm ik ga gauw het bad in. Ondertussen naar het ziekenhuis een paar weeen niet lekker op kunnen vangen en ik dacht dat het bad wel zou werken.
Mijn weeen werden zo heftig en ik schreeuwe het uit van de pijn en ik schreeuwde dat ik dit niet nog 7cm vol kon houden en een ruggenprik wilde. Oh en ik moest uit dat bad want dat was niks!
Nou eenmaal dr uit, vroeg ik of ik naar het toilet mocht want ik had al heel de tijd het gevoel dat ik moest ontlasten.
De verloskundige wilde even checken op hoeveel cm ik zat en zei toen uhhh je hebt al 10cm.. het was toen 9:35u... ze had nog geen kans gehad ok het hartje tr luisteren dus mocht voorzichtig duwen en ze ging nog even het hartje luisteren.
Toen dit goed was mocht ik persen en is om 9:48u onze zoon Milan geboren. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik op zon snelle manier een stort bevalling heb gehad maar het bewijs ligt in mn armen en is al bijna een week oud!
Gelukkig goede begeleiding gehad van de kraamverzorgster waarvan ik dacht dat ze verpleegkundige was zo goed deed ze haar werk. De verloskundige die snachts bij me was geweest zei sochtends ga maar naar de kraamkamer en dan komt mn collega je helpen want haar 24uurs dienst zat er op. Maar die collega was dus nog bezig en is er een random verloskundige van de gang getrokken.
Gelukkig een hele leuke meid die me ook goed begeleid heeft. En dan natuurlijk mijn man, pff wat is die al die tijd rustig gebleven (totdat hij hoorde 10cm en ik voel het hoofdje al!) en wat heeft hij afgezien met mijn geschreeuw.
We zijn uitgegaan van een aantal uur te moeten blijven voordat Milan geboren zou worden maar we waren dus nog geen half uur in het ziekenhuis en hij was er al!
En nu bijna een week verder.. wat is hij zoetjes en tevreden en wat zijn we trots! Op de krampjes na gaat alles super!!