Ik zit er doorheen

Hi wat naar voor je! Ik heb dit nu ook en weet echt niet wat ik moet doen. Geen huilbuien, maar zin in niks of energie om wat te doen. Ik word er ook helemaal gek van! Goed gesprek gehad met de dokter en goede advies gekregen?

Klinkt als zs-depressie. Ik had het de laatste weken can de zs heel erg. Mijn vriendin de gehele zs, zo erg dat er een spoed psychiater langs moest komen.. heel naar wat hormonen soms doen! Succes!

Hier hetzelfde, ondertussen 27 weken zwanger en gaat het langzaam iets beter.

Erg neerslechtig geweest, en soms nog wel zo'n dag tussendoor, maar ik weet er nu mee om te gaan!

Ook veel angst en paniekaanvallen gehad, tot een week of 20.. . Sta aangemeld voor de POP poli, maar hier zit een wachttijd op van 16 weken..

Bizar toch?? Kan eind november pas terecht.

Stelt me wel gerust, dat er zóveel moeders zijn die hetzelfde voelen, maar het helaas nog steeds zo'n taboe is..

Alles moet zo mooi zijn, maar mijn vk gaf ook al wel aan, er zijn heeel veel moeders met dezelfde gevoelens en gedachten.

Wat mij heel erg helpt is, praten praten praten.. wees er open en eerlijk over tegen bepaalde mensen, waar dit goed bij voelt.

Het helpt echt!!

Toevallig vorige week een vergelijkbare blog geschreven. Ik ben pas 9,5 week zwanger en ontzettend neerslachtig. Al moet ik eerlijk zeggen dat nadat ik het van mij af schreef en wist dat ik niet de enige was (reacties), het ontzettend opluchten. Ik ervaar gelukkig weinig lichamelijke kwaaltje, maar helaas voornamelijk psychische. Super lastig en ontzettend stom! Ik hoop dat je je snel wat beter gaat voelen en wat meer kan genieten. Je bent niet alleen in dit gevoel, dus duw die stomme eenzaamheid maar lekker de deur uit!

Heel herkenbaar hoor, heb de eerste 6 weken ook niet echt kunnen genieten van de zwangerschap. (Week 5 tm 11)

Ook misselijk, moe, constant emotioneel. Het wordt t.z.t beter, dus schaam je asj niet, maar praat er over met de personen die je vetrouwd in de omgeving (ha, of vk) je partner.

Hè wat vervelend!

Maar heel logisch hoor! Moeheid en gierende hormonen zijn geen goede combinatie, daarnaast verandert je lichaam ook.

Dit kost je allemaal heel veel energie en is bijna niet bij te houden! Pak je rust en denk goed om jezelf! Hopelijk ben je snel van je moeheid af, je zult zien dat de wereld er dan al weer heel anders uit ziet.

Probeer jezelf ertoe te zetten om elke dag even buiten te zijn, dat doet vaak ook goed!

Je bent niet gek of raar of abnormaal, en die roze wolk is een leugen die ze je voorspiegelen in de media. Ook na je bevalling kan je niet gelijk die roze wolk verwachten hoor. Een realistischer beeld is dat je superhormonaal bent nu op dit moment, je lichaam is als een bezetene alles aan het regelen om je kindje goed te laten groeien. Je krijgt echt een optater van jewelste! Daardoor raak je helemaal van slag en je hormoonspiegel heeft ontzettend veel invloed op je psychische gesteldheid. Leuk he, want dat vertellen ze je niet. Je ziet alleen de insta-mommy beelden en bij alle negatieve dingen staat dat het maar bijvoorbeeld 4% van de vrouwen overkomt, maar ik geloof daar helemaal niks van als ik kijk naar mezelf en mijn omgeving, kan je beter zeggen dat het maar 4% níet overkomt! Dus probeer wat meer realistisch te kijken naar de zwangerschap en niet de geweldige verwachtingen te hebben die je zou moeten hebben volgens alle bladen en internet. Als je een van de gelukkigen bent die er moeiteloos doorheen wandelt en een week na de bevalling de skinny weer aan kan, dan is dat heel erg fijn voor die persoon maar dat is over het algemeen níet hoe de zwangerschap verloopt voor de meeste vrouwen.

Bij mijn eerste ging het na 14 weken een stuk beter, nadat ik van week 6 tm 14 overal in slaap viel en kotsmisselijk was, en kreeg ik na de zwangerschap een postnatale depressie die duurde tot mijn kindje anderhalf was.

Bij mijn tweede heb ik me 41 weken lang zo superklote gevoeld als jij nu omschrijft (sorry is niet erg hoopgevend dat ik het zeg, maar ik heb het ook overleefd dus dat kan jij ook!) en voelde ik me direct beter na de laatste perswee toen mijn kindje eruit was. Gelijk meer energie, ik voelde me helemaal super en vrolijk en geen depressie gehad, ondanks dat ik echt vreselijk oververmoeid was met 2 kinderen. Kon na wel 2 weken mijn skinny weer aan haha maar dat was alleen omdat ik niks was aangekomen tijdens de zwangerschap omdat ik zo misselijk was dat ik niks kon eten.. Om maar even realistisch te blijven..

Per kind dus een totaal andere ervaring. Dus het ligt gedeeltelijk aan je eigen lijf maar kan dus ook nog per kind enorm verschillen hoe je lijf reageert!

Sommige mensen zijn erg gevoelig voor wisselende hormoonspiegels en schieten gelijk een diep dal of een hoge high in. Rond 11 weken is het wel echt heel erg lastig en die vermoeidheid is rond die periode ook wel op zijn heftigst. Vooral als je er misselijk enzo bij bent. Dat werd bij mij rond 18-19 weken pas iets beter maar heeft tot het eind wel geduurd bij de tweede. De vermoeidheid bleef en ik lag er elke avond gelijk met mijn peuter in en sliep tijdens de dutjes ook. Ik heb er zelfs over nagedacht de tweede met 37 weken in te leiden omdat ik me zo graag beter wilde voelen. (Uiteindelijk wel gewoon natuurlijk bevallen met 41 weken.)

Zwanger zijn is gewoon echt superheftig voor je lijf. Ik hoop voor je dat het over een tijdje bijtrekt. En anders moet je je er doorheen bijten. Er over blijven praten hielp voor mij enorm. Elke afspraak bij de verloskundige zat ik te janken omdat ik me zo klote voelde en enorm klaar was met de zwangerschap. Daar zijn ze ook voor he! Een goede verloskundige (of gynaecoloog) begeleidt je ook op dat gebied!

Heel veel sterkte en hopelijk voel je je over een paar weken al veel beter.

Ohja, en al die dingen die ze zeggen dat je moet eten en drinken, daar zit wel een kern van waarheid in. Het is geen perfecte oplossing en je moet niet gelijk verwachten dat je je na 1 broccoli weer geweldig voelt, maar veel water drinken en goed gezond eten voor zo ver je dat binnen kan houden, zorgt dat je lijf de juiste voedingsstoffen krijgt en ook wat reserves kan opbouwen. <3

Dag sammie89, niks om je schuldig over te voelen. Ik voel me ook alleen maar moe de ganse dag door. Ik sleep me als het ware door de dagen heen. Heb geen zin in het werk, het huishouden staat ook op een lager pitje en dan nog te zwijgen over mijn emoties die omhoog en omlaag gaan. Ik Begrijp je volkomen! Ik kan ook vergrijpen dat mensen met een chronische vermoeidheid anti-depressie pilletjes moeten nemen. Ik ben normaal een super bezige bij!! Altijd maar bezig met iets en nu lig ik het liefst in de zetel... niet dat ik daar altijd tijd voor heb maar de wens is er wel steeds. Nu ik hoop ook dat ik me snel veel beter mag voelen en terug wat zin krijg in alles! Hopelijk vanaf het 2e trimester veeeeeel beter!! Succes sammie, we slaan er ons wel doorheen 🙈😉👌

Ik ken het gevoel..

Ik ben nu 30.3 zwanger en ik kan ook totaal niet genieten van de zwangerschap, ben wel heeeel gelukkig met dit wondertje daar niet van !! maar ik heb zo een traumatische eerste bevalling gehad : zwangerschapsvergiftiging, spoedkeizersnee... laatste dagen spelen deze emotie's meer en meer terug op ik durf niets nog, krijg voor het minste een paniek aanval durf nergens nog naartoe..

Langs de ene kant ben ik zo dankbaar voor elke dag dat ik langer mijn zoontje mag dragen maar langs de andere kant ga ik zó blij zijn als hij veilig uit men buik is..

Ik ben zo ontzettend moe de ganse dag door, doe bijna niets en toch superveel lichamelijke klachten : bekkenpijn, trillende vingers superdraaierig.. denk dat mn hyperventilatie terug aan het opspelen is (ik ga morgen langs bij de huisdokter).

Ik heb 1 tip luister naar je lichaam! als je moe bent? ga gewoon een dutje doen en geef eraan toe.. je hoeft je echt niet schuldig te voelen hoor je bent zwanger en dit vraagt heel veel van je lichaam.. ik hoop voor jou dat je binnenkort wel terug kan genieten en anders raad ik je zeker aan om erover te praten met je huisarts 🍀

Ik heb mij beide zeangerschappen erg somber (soms zelfs depressief) gevoeld, ik vond het vreselijk. Daarnaast was ik net als jij ook erg moe en misselijk. Ik denk dus dat ik ongeveer snap hoe je je voelt.

Wat mij hielp is er eerlijk over zijn, er zijn genoeg mensen die het wel snappen. En daarnaast heb ik in de 2e zwangerschap homeopathische middelen gebruikt, dat heeft toen ook geholpen! En er zijn ook speciale poli' s in sommige ziekenhuizen voor psychische klachten tijdens of na de zwangerschap.

Bij mij was het heel hormonaal, na de bevalling was het gelijk over.

Weet dat je niet alleen bent, praat er over en zoek hulp! Sterkte!

Ik ken het gevoel

Ik was wel de eerste 16 weken heel erg ziek en erbij de vader van de kleine die mij in de steek liet

Dit werd geestelijk mijn breekpunt.

Maar het is niet erg om dit te voelen...leuk is natuurlijk anders !

Maar niet iedereen zit helaas op die roze wolk

Pak je rust en weet dat het niet erg is en er komt een tijd dat je je beter gaat voelen!

Hè bah, wat vervelend dat je je zo voelt maar wat goed dat je al aan de bel hebt getrokken bij zowel je werk als de huisarts! Ik moet zeggen dat mij de heftige vermoeidheid in het eerste trimester ook parten heeft gespeeld maar dit later wel overging toen de vermoeidheid minder werd. Hopelijk heeft dit bij jou ook positieve gevolgen. Take care en denk aan jezelf. Ook vervelende gevoelens mogen er gewoon zijn, probeer jezelf daar niet teveel op af te rekenen - hoe moeilijk dat ook is.