36w5d echo

Na het schrikmomentje van vorige week is alles hier terug rustig geworden. Mijn bekken wil niet mee, maar verder gaat het goed. met de krukken en bekkengordel probeer ik elke dag nog iets te doen. Vandaag was mijn doel een pakketje ophalen. Daarin allemaal leuke meisjeskledij :) dan weten we weer waarom we het doorstaan hihi. 

Gisteren controle en echo gehad van onze meid. Ze doet het prima. Gewicht is geschat op 3030 gram. De gyneacologe zei dat het opnieuw een grote baby zal worden. Ze heeft blijkbaar nu al lange beentjes haha. Verder maakt ze ademhalingbewegingen. Geen idee wat het precies inhoudt maar ze vond het heel goed. Mijn man vroeg naar de vooruitzichten. Een natuurlijke bevalling schat ze erg laag in. Ook in mijn dossier staat duidelijk dat er een keizersnede mag toegepast worden door de zware bekkenlast. 

Ik loop veel gevaar (lichamelijk) op kwetsuren tijdens een natuurlijke bevalling als er bvb een epidurale gegeven wordt, en ze dan bijvoorbeeld te hard op mijn benen, bekken en heupen zouden gaan drukken. Op het moment zelf zou ik het misschien niet voelen, met alle gevolgen achteraf. Ook speelt mijn litteken van de spoedkeizersnede een lelijke rol in het verhaal. 

Zeg natuurlijk nooit nooit ... 

een datum hebben we nog niet vastgezet. Ik mag niet overtijd gaan, dus het zal zeker niet langer dan 2 januari worden. Ze sprak zelf van 29 december, maar ik vind dat precies een beetje zielig zo helemaal op het einde van het jaar. Iedereen rond ons zegt de hele tijd : hopen dat het januari zal worden he ... 

Als ik zelf mocht kiezen dan zou ik graag op 20 december bevallen hahaha. Dat is de verjaardag van mijn oma. Lijkt me zoooo leuk. Het valt ook nog net voor de feestdagen ... En ik ben dan ook mooi 38w dan denk ik dat de risico's op problemen toch een pak minder zijn ... 

Hoe ik het ook draai of keer ... Ik ben blij dat ik er bijna ben en zal kunnen kennis maken met dat kleine wriemeltje in de buik. Ondanks alle pijn geniet ik wel enorm van de beWegingen hoor, ik ben ook heel dankbaar dat we dit nog eens konden meemaken. 

10 jaar geleden dacht ik nooit kinderen te kunnen krijgen na zware ingrepen van de baarmoederhalskanker. Ik ben zo dankbaar. Ik duim dan ook uit het diepst van mijn hart mee met de meiden die ik hier leerde kennen, jaren geleden, maar ook nieuwe mensen van dit jaar ... Van wie het moeilijker gaat. Ik denk aan jullie. 

knuffel L xx