21w3d en 20w echo

Hoi, 

nog even een kleine update voor diegenen die ons volgen. Vandaag hadden we onze 20w echo. Alles zag er super goed uit. Alle orgaantjes doen wat ze moeten doen en groeien zoals ze moeten. Op een bepaald moment ging het beeld ook even over op 3D of 4d :) en we konden het gezichtje een beetje bekijken. Ik herinner me nog van Sam dat ik dat fantastisch vond, maar waarschijnlijk waren we toen al wat verder in de zwangerschap want deze keer vond ik het nogal vreemd wat ik zag. 

De gyneacologe vertelde dat het nog wat aan de 'magere' kant zit :) en daardoor niet zo'n mooi effect gaf. Met de 460 gram mag onze kleine meid dus best wel wat bijkomen. :) 

Samuel was ook mee om te kijken naar zijn zusje. Hij vond het nogal donker in mama's buik. En was ontgoocheld dat zijn zusje niet zwaaide, maar verder is hij best trots. Op de middag gingen we lunchen bij mijn ouders en daar kon hij niet wachten om de foto's van zusje te tonen. :) 

verder is mijn bekkeninstabiliteit toch weer aan het opspelen. Bij Samuel ben ik thuisgezet op 26 weken. Ik kon toen bijna geen weg van de pijn en had ook vroegtijdje weeën en een baarmoederhals die inkortte. Uiteindelijk is door de verplichte rust die zwangerschap zelf wel goed gegaan, maar ik heb toch erg veel pijn gehad aan mijn heup, onderrug en de hele bekkengordel. 

De bekkenband is uitgehaald. En zelf de krukken vonden alweer een plaatsje op het verdiep. Hopelijk kan ik die nog enkele weken achterwege laten. Het schooljaar moet nog beginnen. Mijn idee van vol te houden tot aan de kerstvakantie zal ik al serieus moeten bijstellen. Het zal een wonder zijn als ik de herfstvakantie zal halen. Eind oktober- begin november. 

Ahja, ik ben zo gelukkig om een 2 de op komst te hebben, het zwanger zijn is een noodzakelijk kwaad om een 2de wondertje te mogen verwelkomen. Hier zal het echter wel bij 2 blijven, anders maak ik mijn lichaam helemaal kapot. 

Verder moet ik mijn zoon  even gaan uitleggen dat onze poes waarschijnlijk niet meer zal terugkomen. Hij is ondertussen al 3 dagen spoorloos ... Geen goed teken voor een huiskat. Het breekt mijn hart als ik Sam elke keer aan het raam zie staan en vraagt ... Maar waar is onze Billie nu toch, het regent mama ... Ik wil dat hij binnen is. Billie is mijn vriend. En gisterenavond... Ik kan niet slapen zonder Billie ( en het werd effectief ook een vreselijke nacht ) 

we wonen langs een drukke baan, en pas in januari is onze andere kat verongelukt ... Deze keer hebben we hem nog niet gevonden, maar ik vrees toch het ergste. 

zucht 

maar verder ... Overgelukkig hoor hahahaha