Even van me afschrijven
Hoi meiden,
Ik moet het even van me afschrijven. Mijn zoon was een mirakel, het kwam zo vlot ! Heerlijk hoe het lot / leven zo toevallig of gunstig kan zijn. Maar ...
Ik had een tijdje geleden een overleg en kort onderzoekje bij mijn gyneacologe. Ik loop al bij haar sinds ik weet eigenlijk niet goed wanneer, ik denk al een 18 jaar ... sinds ik de pil voorgeschreven kreeg op mijn 14de.
Ik weet niet goed hoe het in NL gaat, maar hier in België kreeg je eigenlijk jaarlijks een uitstrijkje. Ondertussen is dat nu om de 2 jaar geworden. Vrouwen gaan elk jaar eens eventjes langs bij de gyneacologe voor een jaarlijks onderzoek zeg maar. Toen ik 21 was werden er in het uitstrijkje afwijkende cellen vastgesteld. Ik werd opgebeld voor een verder onderzoek. Daaruit bleek dat ik stadium 3 had van baarmoederhalskanker. Er werd toen een conisatie uitgevoerd. Een deel van mijn baarmoederhals werd weggenomen. Tijdens die onderzoeken hebben ze ook gezien dat er cystes zaten op mijn ene eierstok. Toen ze die wilden verwijderen zaten zo blijkbaar zo erg verstrengeld dat de beslissing viel om die slechte eierstok te verwijderen. En op de koop toe was mijn baarmoeder zelf ook bezaaid met kleine blaasjes (die ze ook wel eens tumoren durven noemen, maar ik vond die naam nogal zwaar) en die moesten ook verwijderd worden.
Met gevolg dat ik dus een eierstok minder heb, een minder stevige baarmoederhals heb en een baarmoeder heb die na die ingreep voor 75 procent uit slecht weefsel of littekenweefsel bestond.
Het moest dus al een mirakel zijn dat ik zwanger kon worden, laat staan dat het kindje zou blijven zitten. Maar goed, in april 2010 stopte ik toch met de pil nadat een vriendin een trombose opgedaan had en de dokters gezegd hadden dat het wel eens door de hormonen zou kunnen komen van de pil. Ik ging ervan uit dat zwanger worden eigenlijk onmogelijk was maar toch had ik stiekem wat hoop ... augustus 2010 was blijkbaar een zeer goede maand want ik bleek echt wel zwanger te zijn. 2 gyneacologen stonden aan mijn zijde voor de talrijke onderzoeken die volgden. Waar had het kindje zich genesteld ... hoe verliep het met die baarmoederhals... Op 26 weken werd ik thuisgezet omdat ik vreselijke last had van bekkeninstabiliteit, maar dat stond los van de andere problemen natuurlijk.
Er werd een kleine ring rond de baarmoederhals geplaatst waardoor alles netjes bleef zitten. En die zwangerschap ... gaf me uiteindelijk een prachtige zoon.
Nu willen we voor nummer 2 gaan.
geen voorbehoedsmiddelen meer sinds begin november.
In januari had ik net voor de nod een positief testje ... maar 2 dagen erna mijn duivels.
in februari hebben er hier waarschijnlijk wel de test zien passeren ... licht positief maar ... toch opnieuw die duivels.
Ik krijg weldegelijk een mooi ei die gebakken kan worden ... maar door de slechte staat van mijn baarmoeder en dan nog eens het littekenweefsel van de keizersnede ... is er bijna geen plaats over om te nestelen ...
De gyneacologe vertelde me dat we er ons waarschijnlijk gewoon moeten bij neerleggen dat de kans erg klein is dat er een 2de mirakel kan gebeuren. Maar ik weet niet goed hoe ik me bij dat nieuws moet voelen. Ik ben echt over over over gelukkig met mijn man, zoon en onze dieren in huis, maar ... ergens voelt het precies toch nog niet helemaal compleet momenteel. Is dat egoïstisch?
Ik ben een beetje van de kaart na de woorden van de gynea ... moet ik me erbij neerleggen en verder ontgoochelingen besparen ... ik heb nog steeds ergens hoop en dat is goed toch... vriendinnen die zeggen: ah je hebt er toch al 1, maak je niet druk, denk eens aan de mensen die er geen hebben .... en dat snap ik ook heel goed, dus ik wil echt helemaal niet klagen. En toch .... al die gevoelens ... pfffff
Het moest er gewoon eens eventjes uit.
reacties (0)