Daar zijn we weer, terug in Nederland.
Vakantie is me prima bevallen, de heenreis ging prima, veel kunnen lopen en veel gedronken. Geen zorgen gehad en me vermaakt.
Op schiphol aangegeven dat ik liever niet door het nieuwe scanapparaat heen ging en ze gaven me groot gelijk. Dus door de andere poort heen gelopen.
Toen in Curacao, heerlijk weer (27 graden) en allemaal mensen om ons heen die geinteresseerd zijn. Mijn man maakt er de gewoonte van om te zeggen dat ik niet zo veel moet eten. En dan kijken de mensen vanzelf naar je buik.
3 keer per dag fruit gegeten bij de maaltijden en nog even genoten van ijsjes/milkshakes etc.
Onze kleine begint steeds meer te schoppen/duwen/bewegen. Het is heel bijzonder om dat mee te mogen maken. Maagzuur wordt al wat minder, ik blijf een antipatie tegen Rennies houden. (sorry, iedereen mag doen wat ze willen, maar ik neem ze gewoon niet)
Ik voel steeds meer geschop richting de onderkant, hebben meer mensen dat? Het blijft een vreemd gevoel.
Snorkelen was echt geweldig, maar ik werd er wel benauwd van. En dat resulteert in overgeven. Maar ach, dan hebben de visjes ook weer eten (kon ook nergens anders heen).
Vanwege de warmte had ik vaak wel dikkere voeten aan het eind van de dag. Maar je bent ook veel in de weer.
De vlucht terug was iets minder, ik zat in het midden en de man naast me aan het gangpad sliep de hele tijd. En aan een vreemde vraag je ook minder vaak of je er langs mag. Ik kreeg krampende dikke voeten, die ook een beetje vreemd aanvoelden. En het is niet bevorderend als je ook je kuiten verbrand heb :). Ik was een beetje bang voor spataderen maar dat is gelukkig nog niet gebeurd.
We hebben 's nachts gevlogen, maar heb niet kunnen slapen.
Na 9 uur vliegen eindelijk in Nederland, nog even 4 keer douane, maar gelukkig geen enkele keer dat scanapparaat meer.
We waren 10 uur weer thuis en toen nog even 3 uurtjes geslapen. Daarna foto's gekeken bij mijn ouders. 's avonds heerlijk in de babykamer gewerkt met zn tweeen.
We waren beiden tot dinsdag vrij, dus nu isde babykamer er helemaal klaar voor. Ik heb nog 1 wasje liggen.
Elke keer als ik er nu langs loop, de deur staat open, voel ik me blij en gelukkig. Ik kan niet wachten totdat de kleine er is.
Nog iets van 90 dagen, dat moet te doen zijn toch?
Liefs en sterkte aan iedereen.
Sam
reacties (0)