Het is al weer een hele tijd geleden dat ik voor het laatst een blog geschreven had. De afgelopen weken waren heel erg hectisch en stress vol verlopen. Zoals jullie weten begon met 30 weken zwangerschap de verbouwing van de 1e etage. Er werd 3 meter over de hele breedte van het huis uitgebouwd. Tevens werd er een muur tussen gezet om 2 slaapkamers te maken. Na 5 volle en drukke weken was eindelijk de verbouwing zo goed als klaar en hadden wij flink veel ruimte op de 1e etage gekregen en een prachtige babykamer.
Toen we in de verbouwing zaten ging ik ook al bijna met verlof. Dus op de afdeling in het ziekenhuis werd het voor mij zwaarder en zwaarder. Na werktijd ging ik boven aan de slag om het puin van de bouwvakkers op te ruimen. Gelukkig had ik tot het einde kunnen werken en ging ik met 34 weken zwangerschap eindelijk met verlof! Echt genieten kon ik niet van mijn welverdiende rust. Er moesten nog deuren geschilderd worden, het behang moest er nog op en het vinyl moest gelegd worden. Hierna hadden mijn vriend en schoonmoeder in rap tempo de meubeltjes in elkaar gezet zodat ik kon beginnen met schoonmaken en het wassen/strijken van de babykleertjes.
Sinds 2 weken is het kamertje zo goed als klaar! Ik dacht dat ik kon genieten van de rust. Maar helaas.... Ik kreeg te horen dat mijn ouders gingen scheiden. De situatie in het ouderlijke huis is om te snijden. Veel problemen (financieel) kwamen naar boven die helaas door verkeerde keuzes van mijn moeder zijn ontstaan. Momenteel zijn mijn zussen en ik bezig om mijn vader zo goed mogelijk te helpen. Door alle omstandigheden heb ik tijdelijk het contact verbroken met mijn moeder. Ook omdat zij niet naar mij omkijkt. Zij is nu 21 weken niet meer bij mijn langs geweest, belt mij nooit en is nog geen enkele keer mee geweest op controle bij de verloskundige. Contact moet van 2 kanten af komen en zolang dat niet gebeurt kies ik voor mezelf. Deze beslissing was heel erg moeilijk maar meerdere mensen zeggen dat ik nu voor mezelf moet zorgen en mij moet richten op de kleine die op komst is. Ik hoop dat de kleine snel geboren word. Dan heb ik een nieuw doel in mijn leven. Iets om voor te gaan. En samen met mijn vriend genieten van dit mooie geluk. Zonder mijn vriend had ik dit niet gered. Hij sleept mij er momenteel door heen samen met mijn schoonmoeder die ook een grote steun voor mij is. Bij haar kan ik altijd terecht als er iets is. Dit is heel fijn.
Qua zwangerschap en met de kleine gaat het goed. Ik maakte mij heel erg zorgen dat door alle omstandigheden de kleine niet goed groeide. Gelukkig bleek dit niet zo te zijn. De verloskundige is tevreden. Zij verwacht een kindje van 7 a 7,5 pond mits ik de 40 weken zwangerschap voldraag. Tuurlijk begin ik het zat te worden en wil ik heel graag mijn kindje in mijn armen sluiten. En ben ik ongerust als ik de kleine even niet voel. Mede omdat er helaas 1 kindje van de zwangerschapsgym dood is geboren. Heel heftig allemaal.
Vorige week donderdag was ik nog in het ziekenhuis voor een ctg. Ik voelde minder leven en werd door de verloskundige ingestuurd. Gelukkig was alles goed en mocht ik weer naar huis.
Deze dagen ga ik nog de laatste klusjes in huis doen om mij echt klaar te maken voor de komst van ons mannetje. Ik wil nog de badkamer en keuken nog schoonmaken. Dan ben ik er echt klaar voor. De tijd zal het leren wanneer de kleine komt. Na 2x een valse start te hebben gehad (afgelopen week) zie ik wel wanneer het "echte" werk gaat beginnen.
-xxx-
reacties (0)