Pittige buikkrampen op het werk
Deze week loop ik stage op de verloskamers. Dit is omdat ik praktisch met mijn opleiding voor verpleegkundige klaar ben. In ons ziekenhuis mag je aan het einde van je opleiding 3x 1 week op een afdeling kijken (snuffelen) na keuze. Omdat ik in het verleden 4 jaar in de kraamzorg gewerkt hebt, had ik gekozen om weer op de kraamafdeling/verloskamers te gaan kijken.
Tot nu toe vind ik het erg leuk en ben ik helemaal verliefd op die kleine babytjes. Ook weer 3 baby's in bad gedaan. Dit ging prima alsof ik nog wat anders had gedaan. Dus ik had m'n draai daar snel gevonden. Gister was het een hele drukke dag op de afdeling. Omdat ik iemand ben die actief is aangelegd probeerde ik mijn collega's goed van dienst te zijn door zo veel mogelijk te helpen waar ik kon. Aan het einde van de dag ging ik met wat buikkrampen naar huis wat snel afzakte toen ik op de bank zat.
Vandaag kreeg ik weer de buikkrampen (onderin de buik). Niet continu maar af en toe waren ze pittig gemeen. Het leek een beetje op menstruatie achtige krampen. Toen de ochtend voorbij was had ik nog steeds last. Maar ik ben niet iemand die mij laat kennen. Ik ga gewoon door. Ergens in mijn achterhoofd wist ik dat dit niet goed was. Ik benaderde de verloskundige van de afdeling. Direct zei ze dat ik rust moest nemen. Volgens haar deed ik veel te veel. Dit had zij al geobserveerd. Ze stelde voor om samen even naar de leidinggevende te gaan. De leidinggevende vond dat ik naar huis moest gaan. Ik werd emotioneel. Ik vond het vervelend om weg te gaan. Ik wilde niet zeuren en lastig zijn. Maar dat was ik helemaal niet volgens hun. De verloskundige kwam weer even kijken hoe het met mij ging. Met een huilende blik zei ik tegen haar dat ik erg ongerust was om mijn kleine vent. Want ik ga pas over 2,5 week weer voor controle. De verloskundige nam mij even mee om naar het hartje te luisteren. Dit was dik in orde. Het was ook zo te vinden en klonk perfect. Ik was weer gerust gesteld. Hierna ben ik naar huis gegaan. Ik was zo moe dat ik thuis direct in slaap viel. Nu gaat het inmiddels weer wat beter. De krampen zijn weg. Inmiddels is mij duidelijk geworden dat ik het op de afdeling wat rustiger aan moet doen. Dit zal voor mij erg lastig worden omdat ik van nature een bezig bijtje ben. Wat denk ik ook invloed had op mijn instort moment is mijn lage bloeddruk, veel gewerkt afgelopen 2 weken, stress rond het afstuderen en de achtbaan van hormonen die af en toe flink te keer gaat.
Nu schaam ik mij een beetje om wat er vanmiddag op de afdeling is gebeurt. Ik ben benieuwd hoe de collega's reageren als ik vrijdag weer kon. Dit is tevens ook mijn laatste stage dag. Maar goed we zien wel.
reacties (0)