De bevalling

Zoals de meeste wel gelezen hebben liep ik al zn 10 dagen met 2 cm ontsluiting rond en die dagen liep ik ook rond met wat ik maar even valse start weeen noem....korte nachten en wallen van 3 cm waren het gevolg. durfde bijna de deur niet meer uit. elke keer dacht ik dat het zou beginnen en aangezien ik bij de jongens beviel als een sneltrein bleef ik netjes in en rondom mn huis. maandag 21 november 04.00 u was ik al weer beneden, krampen om de 10 minuten en rozig slijm, helaas stopte het weer na 2 uurtjes. Manlief en kids kwamen rond 7.00 beneden en ik melde....helaas het is alweer gestopt. heb wel wat tranen gelaten toen.....want ik wist het niet meer. Manlief is naar zn werk gegaan en ik kleede me maar aan. het kon immers nog wel dagen duren. Heb die dag nog heel actief mama gespeeld....kids halen en brengen (op de fiets) van en naar school, boodschappen, koken opruimen...alle dagelijkse taken. Heb rond 17.00 nog een tijd hier op BB gezeten en melde wel dat ik afentoe wat steken had zo om de 5 min. toch maar even klokken. Na wat adviezen van meiden en vriendinnen om me heen toch maar even de VK gebeld. Die kwam om 18.48u. 19.15 had ik 4-5 cm ontsluiting. Pijn had ik echter niet zo heel erg, kids hun pyama aangedaan en naar de buren gebracht. De Vk besloot niet meer weg te gaan. Manlief opgebeld die was nl nog aan het werk en gevraagd of die naar hus wilde komen. 20.00 was mn mannetje thuis en 20.30 Kraamzorg gebeld de weeen werden wel iets heftiger. ondertussen had mn vader de jongens opgehaald en zouden ze lekker bij opa gaan slapen. Fijn idee...de jongens weg, bij vorige bevalling was de oudste wakker geworden en halve bevalling mee gemaakt...dat wilde ik nu niet. om 21.15 had ik 6-7 cm ontsluiting, toen werden ook mn vliezen gebroken.....fijn want de weeen werden eindelijk heftiger en dan weet je dat het niet lang meer gaat duren, half 10 had ik het niet meer en kreeg ik rugweeen. ben op bed gaan liggen en kneep manlief zn hand fijn en kraamverzorgster duwde zo hard op mn onderrug dat was een hele verlichting...in hoeverre dat kan bij zulke pijn. Heb nu nog een beurs/blauwe onderrug maar goed. 21.55 hield ik het niet meer en voelde ik me zelf heel klein en zielig maar gelukkig 21.59 persdrang en 22.03 was Amy al geboren. Wat was ze mooi en klein....een echt meisje 2920 gr en 48 cm. Na een paar minuten had ik al weer praatjes voor 10 en belde ik mn vader op. (mn moeder was bij de bevalling) Mn oudste zoon was wakker en vroeg of die al naar huis mocht komen.......hij moest nog even een half uurtje wachten..maar toen mocht die eindelijk samen met zn broertje zn zusje komen bewonderen.

De gehele bevalling heeft ongeveer 4 uur geduurd.....een record.  

Bij de bevalling waren 2 verloskundige 2 kraamverzorgsters, Manlief en mn moeder, na een half uur mn boys en mn pa...een drukte van jewelste maar dat deerde niet.Mn beste vriendin die zelf 32 weken zwanger is was een half uur na amy dr geboorte ook gekomen, ik was heel blij met haar snelle aanwezigheid, 2 jaar geleden is haar dochtertje overleden, geboren met 32 weken en na 3 maanden helaas overleden. haar dochtertje heet fiene en daar is amy naar vernoemd ÄMY JOSEPHINE. zo bijzonder om mn best vriendin de naam van onze dochter te zeggen en te zien in haar ogen dat ze er superblij mee is.....de schat. Snachts om half 2 was de rust weer wedergekeerd genoten mn man en ik van ons kleine prinsesje naast ons.

Lang Gewacht .....en gekomen......Ons Gezinnetje is compleet....wat een rijkdom