Bevalling

bevalling.

Daar ben ik dan eindelijk. Ik had niet zo veel tijd en zin om eerder mijn verhaal op te schrijven maar, als ik zo lees bij de andere meiden dan gaat het toch kriebellen en wil je je verhaal ook kwijt.

19 maart moest ik weer op controlle want ik was al eerder bij de gynicoloog geweest omdat mijn bloed druk opliep, 

10 uur was ik in het ziekenhuis waar ik mijn urine moest inleveren en mijn bloeddruk weer werd gemeten. Dit keer was hij 145 om 109 en bleef ook zo, omdat ik al medicatie had voor mijn bloeddruk was het toch verstandig om maar niet meer naar huis te gaan. nou ik wilde ook niet meer naar huis want ik kon niet meer lopen, kon geen schoen, slof , of wat dan ook meer aan van al het vocht dat ik vast hield.

om 11 uur lag ik in een kamer waar je licht te wachten tot je aan de beurt bent, ze zeiden dat als mijn bloeddruk zo hoog bleef ik morgen ochtend vroeg zou worden ingelijd. ze wilde een infus inbrengen en daar medicatie toe dienen voor mijn bloeddruk. het infus konden ze niet prikken want ik had zo veel vocht dat ze mijn aders niet konden vinden, het was ook geen pretje als ze het niet kunnen prikken na 2x geprobeert te hebben moest ik naar de OK daar konden ze het wel.

Mijn bloeddruk bleef maar hoog zelfs met de medicatie via infus, om 3 uur in de middag mocht ik naar een verlos kamer daar kreeg ik een spuit in mijn infus waar je het heel heel warm van krijgt je gaat alles dubbel zien en je voelt je heel zwaar en naar als of je er niet meer bij bent,dit hete magnesium.

Om 4 uur kwam er een andere arts die wilde voelen of mij baarmoeder mond (het tuutje) al weg of open was, dit was het geval wand ik had zelfs al 2a3 cm ontsluiting!!

De arts vertelde ons als ik nu je vliezen breek dan zij jullie voor morgen ochtend vader en moeder, dat was toch al sneller dan we gedacht haden.ik kreeg gelijk wee opwekkers in mijn infus dus er moest er nog een keer geprikt worden. daar lig je dan met 2 kanten infus met wee opwekers en bloedruk verlager kreeg er ook nog een cateter bij, zo konden ze in de gaten houden hoe veel vocht er uit ging.

In het begin ging het wel met de weeën maar verder in de avond deed het steeds meer pijn, een zeer naar gevoel bij mij vooral in mijn rug. Op een gegevenmoment was de ene wee nog niet weg en de andere kwam al weer op.ik had geen tijd meer om bij te komen, ik had hierdoor wel bijna elk uur 1 ontsluiting er bij, maar op een gegeven moment kon ik echt niet meer van de pijn en heb om een rugen prik gevraagt, misschien als ik het kunnen lopen zitten of wat dan ook het het niet gehoefen maar ik mocht dat allemaal niet en kon gewoon echt niet meer, al had ik maar 10 minuten geen pijn. Het advies van de gynicoloog was ook een ruggeprik omdat het persen nog moest beginnen en ik nog energie over moest hebben.(was al aardig uitgeput).

2 uur later had ik 8 cm ontsluting dat was om ongeveer 3 uur snachts maar zeker weten doe ik het niet meer,de ruggeprik werd uit gezet en zo konden de weeen weer op gaan trekken zo dat ik langzaam naar de pers weeën ging,om 4 uur had ik 10 cm en dacht beter nu 2 x persen en ze zal er wel zijn. nou niet dus na een uur persen zag je elke keer een stukje hoofd en dan weer terug(volgens mijn man), er kwam een andere arts en hij deed best wel boos tegen mij. hij zij "en nu ga je persen tot je niet meer kunt", ik dacht dat deed ik al! het was wel paniek want deze man begon ook tegen de andere mensen daar te scheeuwen en de nood knop werd in gedrukt dit keer kwamen er nog eens 6 man bij er werd geduwd op mijn buik mijn benen werden in de lucht gegooit enz,maar daar was ze, ons mooie meisje.

wat was er nou aan de hand. Ze zat vast met haar schouder achter mijn schaambot. hierdoor  kon ik persen wat ik wilde, ze had er nooit uit gekomen. De vacuumpomp schoot ook een paar keer los want deze was er inmiddels al bijgehaald maar, door met 6 man aan mijn lichaam te duwen en trekken en met 1 man aan mijn kind  en 1 om te knippen  hadden ze onze Maud er uiteindelijk langs.  een heel angstig kwartiertje.. De kinderarts met zuster die ook in de kamr stonden ontfermde zich gelijk over Maud en controleerde haar gelijk op van alles. Ze dachten dat haar sleutelbeen gebroken was of zenuwen afgescheurd in haar arm maar dat was gelukkig niet zo. wel had ze een hersenschudding zoals ze dat noemde en een enorme zak vocht aan haar hoofd. Dit kwam door de vacuumpomp.

Ze moest wel naar de neonatologie om geobserveerd te worden. Achteraf zeiden ze dat het slecht af had kunnen lopen met Maud want ze had inwendig kunnen bloeden maar, op een beetje spugen van de misselijkheid de eerste paar dagenna was er niets aan de hand met Maud en mocht ze zaterdag 24 maart eindelijk naar huis.

Ik zelf was er ook niet best aan toe na dit kwartiertje, ik had erg erg veel bloed verloren heb daarom 2 bloed transfusies gehad. ook zijn ze best een tijd bezig geweest om mij te hechten, 3draaden dat zijn er pus minus 40 steekjes. ik wilde de volgende dag al weer naar huis maar dat kon nartuurlijk niet en ik wilde ook niet wer zonder maud, maar dit mocht ook niet hoor heb dus even kunnen bij komen in het ziekenhuis.

nu genieten we volop van ons lieve mooie meisje.