Nieuwe wachtbankje
Ik zit op een nieuw wachtbankje.
Het vorige wachtbankje was anders, van hout, maar met een een mooie inslijting van billen. Het bankje stond in een lange gang en je kwam er veel bekenden tegen. Dat maakte het ook wel weer gezellig. Dat wachtbankje was vervelend, maar op een vreemde manier ook wel vertrouwd. Hoewel je de hoop had, dat je door de deur mocht naar de volgende ruimte, werd je steeds weer weggestuurd door een naar rood kereltje. Dat was iedere keer weer verdrietig, maar omdat je de procedure kende, was dat een soort van trieste routine geworden. Je dealde er maar weer mee en schoof doodleuk 2 weken later weer achter aan op hetzelfde bankje.
Totdat ik een dikke week geleden ineens door het rode mannetje werd doorgelaten en zit ik op een nieuw wachtbankje. Dit wachtbankje staat in tegenstelling tot het vorige wachtbankje, aan de andere kant van de deur. Ik ben weg uit de gang. Het voelt alsof ik nu op een bankje in een wachtkamer zit en zit te wachten tot iemand me naam gaat roepen. en het vervelende is. ik weet niet of ik wel of niet geroepen moet worden? wat gebeurt er al is geroepen ben? moet ik weer naar de gang of is er een nieuwe wachtkamer na deze?
Ik zie een paar oude bekenden net zo onwennig als ik en een paar die al wat meer gewend eruit zien.
Ik weet niet wat ik voel, ik voel soms alles en soms niets. Hoort dat zo? Een aantal om mij heen klagen oven pijnlijke borsten, dikke buiken, misselijkheid....heb ik dat ook? Ik knijp nog een keer stiekum in mn borsten om te voelen of het pijnlijk is...als ik hard genoeg knijp is dat zo, maar ik denk toch niet dat dat de bedoeling is. ik ben bij vlagen kots misselijk, komt dat van de spanning, omdat ik dan niets anders voel of komt het toch van het zwanger zijn? Ben je wel zwanger als je niets of bij vlagen dingen voelt? Mn buik rommelt..Is het een kramp of gewoon mn darmen....Is er een test waaraan je kunt zien dat alles nog goed gaat? Ik probeer te ontspannen, maar het lukt me niet echt, of liever echt niet. Ik had echt gedacht dat ik in de wolken zou zijn met positieve test, maar ik kom maar niet los van de grond. Waarom kan ik niet genieten zoals ik dat zo graag zou willen?
Ik besef dat dit voor een aantal van de lezers misschien als heel stom zal worden ervaren, omdat zij deze ronde door dat ellendige rode mannetje weer zijn weggestuurd en ik niet. zo van wat zeur je nou en ik heb echt overwogen om mijn gevoelens hier niet te bloggen. Maar dat zou niet eerlijk zijn van mij.
Ik had me zo voorgenomen om niet te klagen en nou doe ik het toch. Sorry. En echt ik ben zo gelukkig..maar tegelijkertijd zo ontzettend bang.
reacties (0)