Bevalling

Maandag 17 sept was ik precies 40 wkn en de vk heeft me thuis rond 15u gestript. Ik had er een hard hoofd in dat het zou lukken, omdat het bij mijn dochter geen enkel effect had. Rond een uur 12 naar bed wetende dat het wel even duurt voordat ik inslaap. Naar het toilet, ff darmen leegmaken. Later nog eens wakker geworden met het idee... droomde ik nou dat ik een wee voelde? Ik weet niet echt hoe het voelt als het spontaan komt. Ach.. dacht ik even... never mind. FF naar toilet om nog een keer darmen leeg te maken. Heel gek zo kort op elkaar. Terug naar bed, rond 4uur 's nachts: au, was dat een wee? Begon te  klokken.. ja 7 min later hetzelfde. Daarna weer 7 min later.. uur lang. Daarna onregelmatig (2, 6,4min...)

Gebeld met vk en afgesproken dat ik nog een uurtje ga klokken en warme douche  neem. Zo gedaan. Toen kwamen ze regelmatiger om de 5min. Vk gebeld en die kwam rond half 8 ochtend. Gecheckt en zat op 4/5 cm. Moet naar ziekenhuis, want zou snel kunnen gaan. Druk op de weg, ochtendspits, grr.. Dus weeen opvangen in auto.

Aangekomen in ziekenhuis, nog een check: 6cm. Vliezen breken lukte niet, want hoofdje zat strak gespannen om vlies. Wilde ruggenprik, maar vonden ze beetje laat.. kon echt snel gaan. Alleen pethidine kon nog wel snel, maar wilde het meemaken en niet slaperig zijn. Onder de douche gestaan, naakt en heupwiegend de weeen opvangen! Man, man, man.... zoooo pijnlijk. Warme straal op rug hielp niet meer, maar de kou hielp ook niet echt. Vk bont en blauw geknepen en helemaal nat gemaakt, hihi. Voor ik  het wist, riep ik jammerend en jankend: ik moet poepeeeee. Na die wee wist ik het niet meer zeker of ik moest poepen. Nog een wee: jaaaa, ik moet poeeepaaaa!! Gillend!

Check: in 1,5uur van 6 naar 10cm ontsluiting!! Oja... maar vlieze breken.. lukte weer niet.  Shitttt, ik wilde persen. Heb ook ff letterlijk gescheten, sorry hoor. Ik schaamde me rot, maar tegelijkertijd ook een teken dat ie met zijn lichaam alles ff eruit drukt en dat ie wil komen.

Dan mag ik persen met vliezen intact, maar moest echt goed luisteren. Na drie keer persen kwam ie dan. Vliezen laten breken, hoofdje stond, nog een pers en daar was ie dan. Moest met die pers echt eruit, want hartslag daalde. Helemaal blauw en donker, navelstreng om zijn nek. Oooh, wat was gevoel heerlijk.. dat eruit gefloep. Op mijn borst (was naakt) en even gehuild. Uiteindelijke apgarscores 8 naar 9 naar 10.

Maar dan.....het was niet over. Mijn placenta kwam maar niet. Weer weeen.....snik!! Auuwwwww! Prik in de been. Lukte niet, hij zat nog vast. Later weer prik in de been. Nog niet. Nu dezelfde prik in navelstreng en toen beetje meepersen.. yes! Eindelijk.. Uur was bijna om.. maakte me zorgen. Toen was het echt over.. Zoontje geboren, placenta goed geboren. En dan het nieuws dat ik GEEN enkel scheurtje had. Dat was het!!!!!! (al hamdullilah, was trouwens de hele 'rit' smeekbedes aan het doen, de vks verstonden er niks van).

B. is 18 september 2012 geboren met 3130gram om 09.51uur. Om half 2 gingen wij richting huis.