Tijd

afgelopen twee weken en nu nog steeds voel ik me verschrikkelijk. ik vergeet van alles, contstant loop ik dingen van de grond op te rapen omdat ik alles uit me handen laat vallen. koken wat ik altijd graag deed. intereseert me geen bal meer. het liefst eet ik elke dag een snee brood. veel denk ik aan aankomende zaterdag 7 maart. de officele uitgerekende datum. natuurlijk had het eerder of later kunnen zijn. maar die datum he... ook zal ik per 1 juni gaan beginnen als 1e medewerker in een nieuw palviljoen. mijn collega is erg enthousiast. mij interseseert het weinig of de nieuwe stoelen bruin of wit worden. ik vind het moeilijk. weg bij me oude collega. die haar broer heeft verloren toen zij 12 jaar was. zij weet een beetje hoe ik mij voel en begrijpt veel dingen. ik zal haar zeker gaan missen. Toch moet het misschien zo zijn.. een nieuwe start in mijn leven!