Gesprek zhuis etc
HALLELUJA!!!! PRAISE THE LORD! LUKE MAG WOENSDAG EEN DAGJE NAAR HUIS!!!
Ja, we hebben het nu echt bevestigd gekregen. Een heel plan staat voor ons klaar, een telefoonnummer voor als er iets mis mocht gaan. Een hele zooi met papier allemaal getiteld: na klinische hongerprovocatie...
Bleegh ik heb ze nog niet doorgelezen, en ik weet ook niet of ik het ga doen. Wat er staat is wat er besproken is vandaag. Als we echt in de knoop komen kunnen we alsnog lezen bij de tips of anders het noodnummer bellen.
Daarbij zijn we woensdag allemaal thuis. Mijn ouders, en ik heb vrij van school gekregen. Directeur zei dat ik al met al weinig vrije dagen had gebruikt tijdens de opname. Hij vond het heel erg meevallen. Okeej... hoeveel tienermoeders heeft hij meegemaakt wie hun zoon in het zhuis ligt omdat ie niet wil eten? Maar goed ik klaag niet. Beter zo dan anders natuurlijk :) Ik heb na het gesprek Robin een sms gestuurd en die zou het voor mij regelen, wat dus in orde is gekomen. :)
Ik moet wel zeggen dat ik bloednerveus ben en ook wel bang. Ook omdat Lucas bij het avondeten bijna stikte in een stukje brood. Dat kouwen zit er nog niet bepaald in en we moeten altijd opletten dat hij wel kouwt. Wat vanavond dus niet gebeurd is. Verpleegster heeft wel kunnen zorgen dat het losschoot maar toch hea, je komt dan weer ff met 2 benen op de grond. Eten kan blijven 'steken' in zijn slokdarm, in het operatie gebied. Het schoot los gelukkig, maar we zijn al vaak genoeg gewaarschuwt dat dit soort dingen ook dmv een operatie verholpen moeten worden. Toch leek het de laatste x niet erop dat de slokdarm vernauwd was.
pff weet je, ik word soms zo moe ervan. Het gaat goed, het gaat niet goed, jullie moeten wel rekenen dat de toekomst toch operaties heeft. jullie moeten niet te vroeg juichen. ja, het gaat nu goed maar...
Ik heb het gewoon zo gehad. Lucas zal zo het er nu naar uit ziet zijn hele leven onder toezicht staan van een mdl arts omdat er al heel veel gebeurd is. Is het zo verkeerd om hier allemaal te balen door? Ik wil dat hij een gewoon leven krijgt. Ik wil niet dat mensen denken dat hij een ziek/zwak kind is of anders doen. Maar ik ben er soms zo bang voor!
Wel lief trouwens van de psz. Hij heeft van hun een kaart gekregen met beterschap erop. Is al de 3de x dat hij een kaartje kreeg van ze. Ze hebben ook gezegd dat ze zijn plekje open zullen houden waar ik blij om ben.
Als hij naar huis gaat dit weekend dan gaat hij per januari ook daarheen. We hadden hem voor 2 ochtenden ingeschreven, maar we hebben gezegd dat we het op 1 ochtend gaan houden voorlopig. Omdat die operatie ook eraan komt van die mickey button dusss...
Maar goed ondanks dat Lucas vanavond min of meer gestikt is in een microscopisch klein stukje brood gaat het wel goed en ben ik wel blij dat we hem woensdag lkkr thuis hebben :) Oh ik hoop echt dat het goed gaat hoor. Please... kunnen jullie een schietgebedje doen? Alle hulp is welkom en ik hoop dat zijn beschermengeltje zijn werk een keer wat beter gaat doen!!! *kijkt heel boos naar beschermengel*
Zal effe stukje dagboek over typen en dan kruip ik mijn bed in. Heb het gehad voor vandaag. En mn vinger doet pijn dus ik ga 2 ibuprofen nemen en 2 paracetamolletjes want dat ding klopt als een gek. alsof er een klein kaboutertje in zit dat eruit wil. net als die dwergen uit sneeuwwitje tijdens hun liedje in de mijnen.
30-1-2010
wat moet ik doen? wát moet ik doen? ik weet het niet, echt niet. Robbert wil meer dan samen naar het park, op een bankje zitten en praten. Dat is toch gezellig? Waarom wil hij meer? waarom? Hij wil seks hebben zegt hij want hij zegt dat hij normaal allang seks had gehad en dat als hij geen seks heeft het voor hem niet hoeft. ik zei dat ik zoiets nog niet gedaan had en niet wist of ik dat wel wilde. dat ik dat eng vind. maar hij zei dat als ik zo deed hij mij niet meer hoeft. dat ik blijkbaar niet genoeg om hem gaf anders zou ik het wle doen. maar ik geef wel om hem. ik hou van hem! ik durf er niet met papa of mama over te praten met niemand eigelijk. iedereen zegt niets maar eigenlijk lijken ze het helemaal niet goed te vinden. best ik oef hun goedkeuring niet maar ik wil met iemand praten en weet niet wie. judith gaat het doorlullen aan mam dus dat kan ik ook niet aan har vragen.
misschien denk ik teveel erover na en moet het gwn. iedereen heeft seks zo vreemd zal het niet zijn als wij dat ook hebben. we zijn al een maand samen en ik weet zeker dat we samen blijven. soms is robbert wel gemeen ergens maar niet altijd. na dat gesprek over seks hadden we ruzie maar vanochtend stuurde hij me een smsje of ik van hem hield dat hij van mij hield. ik zeur om niks he? dat denk jij vast ook. maar hoe moet je seks hebben. okee ik weet hoe maar hoe doe je zoiets? en dan blokkeert dat vlies ook nog de boel. zal het pijn doen? ik vind dat eng. ik hou er niet van om pijn te hebben. ik denk dat als ik staks naar robbert ga maar paracetamol ga slikken eerst. zou dat helpen? hoop het. ik ben bang. mama denkt dat zijn ouders thuis zijn maar ze zijn naar zijn opa en oma. het voelt vekeerd dat ik lieg maar dat is haar eigen schuld toch? ze is zelf zo stom bezig. mag alleen maar met hem beneden zijn. dan ga je niet zoenen ofzo of praten! nou vind ik dat zoenen nog altijd vies. ik zal er zeker aan moeten wennen? hoelang duurd dat? weet je dat?
heb van mevrouw de H. een gesprek moeten hebben met haar. ze vind dat ik afwezig ben. ik ben dat niet ik vind de les gewoon oersaai. moet zij beter les geven. toen ik dat zei werd ze kwaad trouwens en nu moet ik volgende week een uur na komen.
Vind jij me afwezig? nee he vast niet.
2-2-2010
lief dagboek het spijt me dat ik zo lang niks heb geschreven aan je. ik wist niet wat ik moest schrijven.
ik heb seks gehad en het deed zon pijn! Robbert zei dat ik me niet moest aanstellen toen ik moest huilen zei dat ik een sotm kinderachtig wijf was! misschien ben ik het. maar het doet nog steeds pijn van onder. het was ook helemaal niet romantisch als in films. en paracetamols helpen ook niet. ik wil dat nooit meer! ik denk dat ik helemaal gescheurd ben ofzo. het doet pijn. en ik durf het niet te zeggen tegen niemand. ik snap robbert ook niet goed. eerst was hij zo lelijk en toen ik naar huis was kreeg ik steeds smsjes dat hij het fijn vond en of ik het ook fijn vond. ik heb maar ja gezegd. hij zei dat hij elke x weer dat wilde maar dat wil ik niet!!! maar ik hou echt van hem, dus ik moet hem dat gewoon laten doen. het zal vast wennen misschien.
ik schrok wel dat ik zo erg bloeide. is dat normaal? ik durf het niet op internet op te zoeken dat. mama begon ook al over die zoentips. ik kijk wel of ik op school tijd kan vinden om even op de computer te zoeken. ik weet niet wanneer ik weer kan schrijven. ik vergeet je niet maar ik weet soms niet wat ik kan schrijven omdat ik geen woorden vind.
-x-
ik moet eerlijk bekennen dat ik wel schrik als ik mezelf zo terug lees. wat was ik naief! wat was ik nog een kind! vreselijk! En zo beïnvloedbaar en paar mooie woorden en ik vergat alles weer. Ik kan zo kwaad worden op mezelf. Eerlijk maakt het echt veel in mij los. meer dan alle gesprekken met de psycholoog. waarschijnlijk omdat ik ook nauwelijks praat of wil praten met haar. Ik zit het te typen maar ik moet erom huilen wat ik lees. ik weet gewoon nog dat ik het geschreven heb deze worden, ik weet alles nog. maar het lijkt wel een heel ander leven ergens. best vreemd. Ik hoop dat ik nu toch niet zo vreselijk naief meer ben en goedgelovig want eerlijk dan draai ik mezelf de nek om hoor!
fijne avond. xxxsssssssssssen
reacties (0)