Gesprek kinderarts
De hele tijd spookt er maar 1 gedachte door m'n hoofd. Nou eigenlijk meer, maar ze komen op t zelfde neer:
Ben ik misschien gwn een slechte moeder? Een goede moeder zou haar kind toch aan het eten krijgen? Ik weet dat ik te soft ben, ik haat het om Lucas te zien huilen, msschien geef ik te snel toe, kweenie. Maar dat is wat er door m'n kop stuitert :( Daarnaast de onzekerheid ook wat doe ik verkeerd. Robin kreeg Lucas wel een paar x zover dat hij iets at. 'k ben vandaag eigenlijk een wandelende waterval. Heb al een hele tijd niet zoveel gejankt als vandaag. Mja, zal maar ff vertellen wat er allemaal gebeurd/gezegd/afgesproken is.
Vandaag dus naar t z'huis toe naar de kinderarts waar Lucas al vanaf zijn geboorte onder behandeling is.
De aanleiding voor Lucas vervroegde 'date' met de kinderarts was zijn longontsteking. Vorige zomer heeft hij namelijk ook al een longontsteking gehad, alleen was het toen echt 10 x erger dan nu.
Naja, hij zei dat kinderen als Lucas met deze aandoening vatbaarder zijn ervoor omdat de luchtpijp wat zwakker is, en naar wat ik ervan begreep van het hele verhaal vatbaarder voor infecties enzo.
Zijn longen klonken nu wel schoon, maar hij wil dat ik toch nog ff 2x per dag doorga met het puffen. Dat zijn we intussen zo gewend luke & ik. Bijna een puf team haha :) Het is ergens best een zielig gezicht vind ik hoor, dat zijn neus/mondje overdekt word door een kapje. Ik hou hem dan altijd bij me op schoot zodat hij wat rechter zit en ik hoop dat hij het daardoor beter binnenkrijgt.
Die bijsluiter was trouwens echt niet goed wijs hoor. "zorg dat u goed rechtop zit tijdens het inhaleren." Ja, leuk gezegd, maar zeg dat maar tegen een kind van toen 20, nu 21 maanden.
Maar goed, hij vroeg hoe het verder ging, dus heb mijn briefje tevoorschijn gehaald met vragen. Wat vooral naar voren kwam (niet verassend) dat het eten niet lukt. Heb gezegd dat Lucas wel een paar keer iets gegeten/doorgeslikt heeft, maar dat het vaak met 1 x blijft en dat het soms toeval is als hij aan het kliederen is met bijv. pap. Heb ook gezegd dat hij bij mij t gwn niet pakt & vaak al helemaal in paniek raakt als ik iets in zijn mond probeer te stoppen. En dat hij het dus afgelopen week wel 2 x in zijn mondje zelf stopte en uiteindelijk slikte toen hij bij Robin zat.
Heb ook gezegd dak de manier van de logopedist & dietist niet prettig vind. Dat dat dwingen gwn echt niet gaat. Lucas raakt er zo van overstuur en heb eerlijk gezegd dak t gewoon niet kan hebben als hij zo verdrietig is erom. Dat die manier gewoon zorgt dak onwijs gespannen ben bij het eten en er tegenopzie.
Kinderarts snapte het wel, en hij zei ook van dat t voor Lucas ook niet prettig is om zo gedwongen te worden maar dat het wel moet. Dat hij van de sondevoeding af moet gaan.
Hij had gehoopt dat het uiteindelijk spelenderwijs wel zou lukken, met een beetje steun dus van logo en dietist.
Maar dat als het niet klikte de manier van hun dat er andere dingen dus moesten gebeuren.
Maar goed, hij wil het dus gaan overleggen met andere kinderartsen, misschien in een ander academisch ziekenhuis, maar ook wil hij dus de logopedist, dietist er bij betrekken en een pedagoog, spycholoog, maatschappelijk werk enzo.
Sowieso moet ik volgende wk vrijdag trug naar hem. Dan gaat hij dus vertellen wat hij gaat doen en plan maken om verder te gaan.
Hij zegt wel dat een opname eigelijk niet te vermijden is. vind dat gewoon niet leuk, maar het erge is nog ik sta met mn rug tegen de muur. Ik kan niet anders dan akkoord gaan met een opname omdat Lucas moet gaan eten. k weet niet hoe k het moet doen. kan moeilijk Lucas elke x met eten bij Robin neerzetten.
Daarbij, hij heeft t 2 x voor elkaar gekregen maar dat was een eenmalig hapje. Het is nog vaker gewijgerd bij hem. Wast maar zo dat Lucas elke x wat at.
Daarbij moeten we ook weer uitkijken met eten. Het hoe & wat weet ik niet precies is mij ff teveel info & anetomie. Maar er zit een soort littekenweefselachtig iets dus waar hij geopereerd is. Als hij eet bestaat er een kans (een kleine maar goed..) dat bijv. een groot stuk vlees daar blijft hangen. Als dat gebeurd moet het operatief verwijderd worden. Is een kleine ingreep dan, maar toch... weet je, dat soort dingen zorgen er ook voor dat je niet bepaald relaxed gaat zitten als je hem probeerd te eten hoor!
Maar goed, volgende wk weer terug. De afspraak bij de dietist en logopedist is geanuleerd omdat er overleg word gehouden. Ik vind die twee alleen echt niet leuk. Zou ik mogen vragen voor anderen?
Maar goed, de opname vind ik dus gwn het ergste. :'( Het komt op mij eigenlijk onmenselijk over hoor. In het kort houd het dit in:
Lucas krijgt sondevoeding hea? Die word gehalveerd. Dus zeg ff voor het gemak: hij krijgt op een dag 1 liter sondevoeding, dan word het dus gezet naar een halve liter zeg maar.
Daarbij krijgt Lucas diverse keren per dag eten voorgeschoteld door een verpleegkundige. 15 min. lang. Er word niet gedwongen, maar hij word wel steeds gepest ermee. :|
Er zijn iets van 10 stappen erin. Elke stap duurd +/- 2/3 dagen. soms langer als men vind dat het nog niet kan.
IK MAG NIET ERBIJ ZIJN ALS HIJ ETEN KRIJGT. ZOWEL MET SONDE ALS GEWOON, IK MAG ER NIET BIJ. MIJN OUDERS MOGEN ER NIET BIJ.
De enige die hem eten geven zijn dus die verrekte verpleegkundigen. 2x pw is er overleg ook met de ouders want die vormen een belangrijke rol (zggn ze) Vraag me af welke rol, als ik niet bij Lucas mag zijn als hij me nodig heeft.
Ik heb nu al een hekel bij voorbaad aan de verpleegkundigen die hem gaan pesten met het eten. aan de pedagoog psycholoog etc.
Ik vroeg waarom ik er niet bij mag zijn. ben verdomme zijn moeder! Ja, dat is zodat hij mij niet in verband brengt met de nare ervaringen die hij oploopt de eerste dagen.
Dus het is in feite ook nog schadelijk en traumatiserend. Zo komt het op mij over tenminste.
Lucas is lkkr op gewicht. Door die opname zal hij zo'n 15% misschien wel meer gewicht verliezen.
Eind van de maand krijgen we het gesprek. De opname zal in september zijn als ze het echt gaan doen. Dan moet ik naar school toe. Waardoor ik dus niet bij hem kan zijn in het ziekenhuis. :(
Bah, kweet echt dat het voor zijn bestwil is. Dat ze het doen om hem te helpen, dat er ook wel IETS gedaan moet worden want zo kan het niet langer natuurlijk. Hij moet van de sondevoeding af.
Ik wil dat hij naar een gewone peuterspeelzaal kan en niet moet naar een of ander medisch kdv. :(
Ik wil een kindje dat gewoon lkkr eet. Dat gezond is. Dat later bijv. bij vriendjes kan spelen zonder dat hij sondevoeding nodig heeft. Een jochie die niet hoeft uit te kijken omdat hij een doppie op zijn maag heeft waar hij eten door krijgt.
Als hij naar de basisschool zal gaan en hij heeft nog altijd die PEGsonde, denk k dat hij snel door heeft dat hij anders is & kinderen daar ook.
Maar de manier waarop... ik ben misschien een softie kweet het niet maar k zou het niet kunnen om hem op die manier te dwingen. Maar dat is juist wel de reden dat ik bij hem wil zijn als het gebeurd zodat ik hem kan troosten & ervoor hem kan zijn.
Mijn ouders waren minder geschrokken door dit alles dan ik. Ik heb me altijd verzet. Wilde er niet aan denken dat ze Lucas min of meer zouden gaan uithongeren om hem aan het eten te krijgen. Ik heb als moeder het laatste woord. Maar ik moet nu toegeven voor Lucas, en mn gevoelens aan de kant zetten, en dat is moeilijk.
Heb ontzettend zitten janken vandaag dus. Maar mijn ouders snappen gelukkig wel hoe ik me voel. Ik heb wel eens ruzie met ze gehad over dat ik me altijd verzette. Dak dit niet wilde voor Lucas. Ik denk dak op die momenten te erg met mijn gevoelens bezig was en boos te zijn op de artsen etc om echt goed na te dneken, want mijn ouders vinden het ook niet leuk de opname. Daar ben ik heel blij mee eigenlijk, want ik voel me daardoor wel iets minder klote. Ergens voel me namelijk behoorlijk slecht dat ik het niet wil eigenlijk terwijl het voor Lucas is om beter te worden.
Maar goed, toen we thuis waren kwam papa naast me op de bank zitten en zei dat hij het allemaal snapte enzo, maar dat ik verder moest denken. Dat als Lucas gezonder werd ik ook meer opties had met opleiding en werk uiteindelijk. Dat ik wat vrijer was.
Maar daar denk ikzelf helemaal niet aan. Dat ik iets vrijer zou zijn als Lucas geen sondevoeding meer hoeft. Dat ik dan gewoon kan zeggen tegen Robin bijv. van we slapen bij jou :) Dat ik geen pomp en eten mee hoef te nemen. Geen gesleep meer dan en gereken van: zo lang duurt het dus ik moet om die tijd thuis zijn.
Daar heeft hij gelijk in. Maar het zijn dingen waar ik niet aan denk weer. Ik denk meer aan dat ze Lucas gaan dwingen te eten en hoe rottig en verdrietig hij zich zal gaan voelen.
Maar ja, pap heeft gelijk. Het zou fijn zijn als dat gesleep niet meer zou hoeven :)
Maar goed, volgende week vrijdag weer terug. horen wat het besluit is.
Weet je dat het moeilijk is vind ik. ik zal echt m'n gevoelens opzij moeten zetten, vooral t.o Lucas. Want als ik mijn gevoel puur zal volgen zeg ik nee tegen de opname.
Het is raar. Ik wil echt het beste voor Lucas begrijp het niet verkeerd. Maar met dit soort dingen zou ik de verkeerde keuze maken, alleen omdat ik hem wil beschermen. Het is best raar eigenlijk op zo'n manier je gevoelens als mama ten opzichte van je kindje.
Maar goed, jullie weten nu een beetje wat er gezegd is, gaat gebeuren.
Heel lief alleen van Robin, mam had hem gebeld blijkbaar om te zeggen wat er gezegd was, hij had t aan mij gevraagd maar 'k had op dat moment nogal last van een jankbui.
Maar zodra hij hoorde dat we thuis waren van mam kwam hij naar me toe. Hij heeft beloofd dat met school er dan een oplossing wel zou komen als er een opname plaats zou vinden. Dat ik me er geen zorgen om moest maken. Ik mag me van hem alleen zorgen maken om Lucas. Niet om school omdat er dus wel een oplossing kan komen.
Maar het is niet alleen om mijn schoolwerk en de lessen o.a dat ik me ook druk maak. Ik mis weer lessen, er word weer rekening gehouden met me, krijg weer uitstel of aparte behandeling. Dat voed klasgenoten alleen maar meer om me als ik op school kom te pakken te nemen. :(
Ik wou dat ik een klas had zoals de klas in 8ste groepers huilen niet.
Maar goed, ik mag wel eens mopperen (soms wel vaak eigenlijk hea?) op me ouders en vooral soms mijn moeder maar ik ben zo blij dat ze er zijn. Zeker na vandaag. Mijn moeder zegt dat ze als het zover komt ze desnoods hele dagen in het zhuis is ook al mag ze niet bij Lucas, pap zegt dat hij kijkt of hij met zn werk iets kan regelen.
Robin zegt dat als ik meer weet hij contact op zal nemen met de directeur om de situatie uit te leggen en dat 'k niet moet vergeten dat hij er dus altijd voor me zal zijn en problemen met school voor me zal oplossen waar hij kan.
Thijs schrok zelf behoorlijk van het nieuws. Die had die dreigende wolk die opname heet niet echt zien aankomen. Had het ook niet serieus genomen omdat hij d8 dat er wel een andere oplossing zou zijn. Die was aan de telefoon dus behoorlijk stil ineens wat heel raar is.
Mijn zus weet het nog niet. Mam zegt dat ik nog niets moet zeggen. Ze zit in Noorwegen nog en zulk nieuws dat nog onzeker is kan je beter zeggen als je t zeker weet.
Heb Robin gevraagd om te blijven slapen & die is hier gellukkig :) Ben daar wel heel blij om. Iemand om mee te praten & die me gerust stelt.
Grappig eigenlijk... ik zit dit te typen met laptop op schoot op bed & hij ligt naast me op bed en kijkt de hele tijd naar me. Niet creepy kijken hoor. Tis gwn van als ik naar hem kijk opzij, dat hij dan glimlacht.
Lucas ligt in zijn eigen kamer :( Mam vond dat ff beter. Ze had zoiets van dan hoeven jullie ff geen rekening met Lucas te houden & als jullie willen praten kunnen jullie praten.
Nou fijne avond nog en slaap lekker. Ik hoop dat het mij uiteindelijk wel lukt & dat ik beter slaap dan afgelopen nacht/ochtend. sliep pas om iets van 4 uur of half 5. Was dus echt gaar vanmorgen. Ben wel ff in de auto in slaap gesukkeld, al kan je dat niet slapen noemen want elke x dat ik met mijn kop tegen het raam knalde schok ik weer wakker.
reacties (0)