Bah

Waarom krijgt Robin t wel voor elkaar om Lucas te laten eten, maar ik niet? 

Gisteren met t avondeten probeerde ik t zelfde met Lucas te doen als wat Robin deed. Ik hoopte zo dat hij uiteindelijk wat zou eten. Eigenlijk zelfde ritueel herhaald als Robin deed:

Lucas wil je mij een hapje sperzieboon geven? mja, dat ging goed. behalve op t moment dat ik hem dus wat wilde laten eten. Ik zei tegen hem van: durf jij ook te proeven. Nou hij schudde echt z'n hoofd en zette zijn huilgezichtje al op.

Heb er niet verder maar op aangedrongen omdat ik geen verdrietig kindje wilde. Denk dat ik hiermee meer kwaad doe eigenlijk, dat ik een softijsje ben hiermee, maar om heel eerlijk te zijn, ik heb al een knoop in mijn maag nog voor ik aan tafel ga omdat ik bang ben voor de reactie van Lucas.

Robin denkt dat ik misschien mijn angst eigenlijk doorgeef aan Lucas, omdat ik bang ben en gespannen als ik hem probeer wat te laten eten, dat Lucas dat voelt.

Om heel eerlijk te zijn weet ik het niet. Maar het is wel logisch ergens. Ik heb zelf als ik aan tafel ga al zoiets van "daar gaan we weer" en zie ik er als een berg tegenop.

Vanmorgen wist Robin bij Lucas een klein lepeltje pap binnen te krijgen. Maar hoe hij t doet, ik kan dat volgens mij niet. Hij zorgt ervoor dat als hij Lucas probeerd te laten eten, alsof ze met zn tweetjes op een eiland zitten zeg maar. Dat t hun geheimpje is, zoiets.

Als ik heel eerlijk ben dan word ik wel verdrietig ervan. Ik ben blij dat hij nu deze week 2x al iets doorgeslikt heeft, ik ben supertrots, maar ik voel me de grootste loser op het moment omdat ik verdomme me eigen kind niet eens tot eten kan brengen.

Misschien zit er niets anders op dan die opname. Ik zit er wel vanaf het begin tegen te vechten maar misschien ist gewn niet anders. Kan toch moeilijk Lucas elke x bij avondeten/ontbijt naar Robin brengen? Ik wou dat hij gwn bij mij at.

Maar stel dat t mijn schuld is? Dat ik idd die spanning die ik voel doorgeef aan Lucas? Hoe kom ik daar dan van af?

Het is niet alleen t gevoel alleen hoor. Tis ook van, zodra ik hem op schoot zet of eerst zijn kinderstoel, van, t word toch weer nix. t loopt toch weer uit op een ramp & ik kan die gedachte niet echt stoppen.

Maandag naar de kinderarts. Ik ga alles op papier zetten wat me dwars zit en al mijn vragen, want ik kom er steeds vandaan en dan denk ik van: shit, nu heb ik daar weer geen antwoord op.

Oh, 'k heb een mailtje gestuurd naar de ALO, omdat ik toch wilde vragen of ze me toe zouden laten ook al heb ik een kindje, dat is tenminste iets positiefs, want dat maakt niet uit. Ik moet gewoon de toelatingstest doen net als iedereen.

Robin heeft wel zoiets van, weet je waar je aan gaat beginnen want die test is hartstikke zwaar. ik kon ook via een andere weg lo docent worden maar toch, deze opleiding is wel m'n eerste keuze. Maar misschien moet ik me maar in 2 opleidingen inschrijven uiteindelijk.

Morgen zijn mijn ouders weer thuis, of nou ja komen ze thuis. Weet je wat ik het meest zal missen nu Robin hier niet meer iedere dag zal slapen? Het samen douchen. Had ik eindelijk iemand die mijn rug inzeepte (kom je zo moeilijk bij nmlijk)... nu moet ik t weer zelf doen xD

BTW, ik heb heerlijke dettol gevonden om je handen mee te wassen. Voor Luke aan de pomp gaat en ervanaf gaat en daarna weer, moet je altijd je handen wassen en liefst ontsmetten. Hebben we altijd heel simpele dettol voor. Maar gisteren bij de da zag ik ineens dettol met laveldel geur dus heb ik die gekocht. De gewone naar beneden gebonjourd en nu gebruik ik deze. OMG die is lkkr! Nou k stap zo op de fiets met Lucas & Robin. ff fietsen en als t weer goed blijft naar t strand.

Robin vind t gek dat ik Lucas altijd een jasje aandoe buiten, maar ik ben als de dood dat hij kou vat en daar weer een lonontsteking op krijgt.

Ben ik te overbezorgd daarmee of is het toch wel handig om zo'n kleintje een jas aan te doen naar buiten?

Doen jullie trouwens een petje/mutsje op tegen de zon? Want dat doe ik wel. mijn moeder deed t altijd bij mij.

Oh btw, ik zit onder de rode vlekken. op m'n armen & benen en jeuken/branden! Nee, het zijn geen zonnebrand plekjes , dat is alleen op m'n rug. Robin was vannacht de vellen eraf aan t trekken omdat ik niet kon slapen van de jeuk.

Nee maar t zijn allemaal bultjes die rood zijn dus en jeuken als een tierelier. Maar we zijn erachter wat de oorzaak is: mijn muggenspray.

Ik had in de aanbieding iets gekocht voor tegen de muggen. Het stonk onwijs toen ik t opdeed maar daarna ging die lucht wel over. Maar ik ben opgegeten door de muggen.

Nou ja, Robin vermoed dus dat t door de deet komt. Mensen reageren daar blijkbaar nogal eens rot op met dit soort plekken als gevolg. Heb ik weer hoor.

Trouwens, mijn agapornis waarvan ik niet weet of hij van mij is maar goed, die heb ik Robin genoemd. Hij reageerd er alleen nog niet op, maar misschien ben ik wel te laat met een naam geven. Mijn vader had ons eerste koppeltje agaporniden Theo en Thea genoemd. Niet bepaald namen voor een lovebird maar goed, ik heb er verder nix op gezegd. Maar dat beest dat mij zo aardig vind noemde ik meestal gwn "vogel" dus ik ben bang dat vogel liever naar "Vogel" luisterd dan naar "Robin" Ik ga met hem btw afbouwen met pap. Hij eet al wat zaden en een mengsel van krachtvoer dus ik vind t goed met hem. Pap geven is leuk voor even, niet om maanden te doen hoor.

Maar vind het nogal lullig van die mensen, want hij is heel aanhanklijk en grappig. Ze hadden een leuke vogel eraan gehad, maar alleen omdat hij ff iets meer andacht nodig had de eerste tijd dan dat ze gepland hadden. Je zou dat soort mensen toch wurgen?

Dat is net als met animal cops op Animal Planet of SFPD enzo, al die verwaarloosde dieren. Ik vind het mooi altijd als ze weer gezond worden en een goed huis krijgen, maar ik moet altijd huilen als ze ingeslapen moeten worden. :(

Srry voor het zeuren in het begin, maar heb t gwn een beetje zitten. Misschien komt t ook door t weer, en ik zie Robin na morgen ook niet elke dag, Lucas die niet wil eten, ik ben de fantomal kotsbeu omdat t gwn vies is.

fijne zaterdag iedereen!