Lucas ligt in het ziekenhuis

En ik heb het niet zien aankomen. Echt niet.

Hij was al een paar dagen niet lkkr, huilen enzo, enfin, dat weten jullie waarschijnlijk al wel... Maar we hadden iets van een griepje of verkouden. De kinderarts kon ook niets vinden.

En kinderen, groot of klein, worden soms ziek. Daar hoeft nix achter te steken.

Maar gister morgen nog heel lang opgeweest met Lucas. Beetje hier rondgehangen, spelletje gedaan, want hij was maar aan het huilen. Uiteindelijk werd ie kalmer en ging ie toch wel rustig slapen, dus 'k heb hem terug in zijn bedje gelegd.

Dat slaapt ook veel lekkerder zo'n eigen bedje dan het campingbedje bij mijn ouders op kamer.

Maar meneer heeft een flinke slaap gehouden & werd om 7 uur zoiets wakker, en hij leek een stuk beter te zijn. Hij was wel wat hoesterig, maar dat heeft nix te betekenen toch?

Maar goed, in bad gedaan, zijn voeding gegeven, sonde doorgespoeld... het hele ochtend ritueel... alles ging goed.

Hij zat hele verhalen te houden, was op zijn manier 'stout' door zijn mama met water onder te spetteren...

Robin kwam langs om te vragen of ik het leuk vond om samen met hem en Lucas even naar de kinderboerderij en bos te gaan.

Met Luke ging het lkkr dus we zijn met zn drietjes naar de kinderboederij gegaan & wat gaan wandelen in het bos. En we zijn wat gaan drinken.

Maar goed, dat was allemaal goed. Mensen die ons tegenkwamen hadden vast zoiets van: die zijn lkkr met hun kindje op stap. Nadat we wat hadden gedronken had ik zoiets van zullen we nog ff die kant op gaan? dan loop je om de kinderboederij heen zeg maar. Zijn we gaan doen.

Halverwege begon Lucas alleen heel erg te hoesten. Echt heel erg! Ik wilde hem pakken om wat rechterop te zetten maar ik schrok me echt wild. Want hij was onwijs witjes geworden dus :-x

Ik had zoiets van we moeten naar huis, maar Robin wilde gelijk naar de huisartsenpost. Daar had hij ook wel gelijk in. Heb met zijn telefoon gebeld dat we eraan kwamen & ik kreeg gewoon te horen van: Ja, je kunt over een uur terecht. Ik laat me te snel omver praten in zo'n geval,, omdat ik nooit ertegen durf in te gaan.

Robin heeft de telefoon uit m'n handen gepakt en gezegd van: We komen er NU aan, dus zorg maar dat er ook NU iemand is, want dat jochie is doodziek.

Ik dacht dat dat wel overdreven was, maar hij had wel gelijk. Lucas was echt heel benauwd. We hoorden hem gewoon voorin piepen van ademen.

Volgens mij heeft hij ook harder gereden dan mocht, maar daar zal ik maar niets van zeggen.

Bij de huisarts was het ook weer zo raar. Kom je binnen: Ja, heb je een afspraak? Nee mevrouw, we hebben gebeld 5 of 10 minuten geleden voor mijn zoontje. -Ja, maar je moet een afspraak hebben.

-Mevrouw, alstublieft helpt ons, u ziet toch dat hij ontzettend benauwd is? "zucht" Ik snapte op dat moment waaarom Robin leraar is geworden, want de vrouw luisterde uiteindelijk wel.

Moesten een papier invullen (nou ja ik) met m'n gegevens en die van Luke.

Gelukkig mochten  we voorgaan.

Moesten gelijk naar het ziekenhuis door, nadat die arts hem had onderzocht.

Daar in het ziekenhuis werd wel heel snel een dokter gehaald enzo. Lucas kreeg zuurstof toegedient, een infuus werd geprikt , bloed geprikt, foto's gemaakt.

Zuurstof was wat laag, hij heeft wat vocht achter zijn longen en er zit dus ook een ontsteking. Dus de eerste paar dagen zal hij zeker in het ziekenhuis blijven moeten.

k heb best lang in het z'huis gezezeten, maar Robin is dus gewoon bij me gebleven, ook toen mijn ouders er al waren.

Er was één moment btw, als ik twijfelde nog of Robin met mij een relatie wilde, dan weet ik het nu heel zeker. Want de verpleegster vroeg toen op de ehbo van wat de relatie tussen ons was en of hij Lucas vader was, zoiets. Maar hij zei toen dus van, nee ik ben haar vriend. Mijn ouders & ik wisselen elkaar af. de ene avond slaapt mam bij hem & de andere avond ik. Gister had mam zoiets van: ga naar huis je hebt afgelopen nacht ook nauwelijks geslapen. En deze nachtg slaapt ze ook nog. Ik morgen nacht.

Robin heeft afgelopen nacht bij me geslapen. 'k heb hem zo ongeveer gesmeekt. Vind wat je er van vind, maar ik was gisteren best wel van streek. Had echt zoiets van had ik het kunnen voorkomen?

Maar goed afgelopen nacht nauwelijks geslapen. Lag alleen maar te denken aan Lucas & hoe het met hem ging. En je kan moeilijk midden in de nacht de kinderafdeling bellen, dus moest het echt uitzingen tot vanmorgen. Maar goed, dat Robin bij me sliep maakte me niet helemaal gek. Daar hadden zijn zoenen ook veel mee te maken hoor :) Maar we hebben netjes met de handen boven de dekens geslapen. (waarom heet dat zo? Je doet automatisch je handen onder de dekens want anders worden ze koud.) 

Toen ik vanmorgen wakker werd lag ik ook half op hem, en was hij een beetje met mijn haar aan hets spelen.

Ondanks de klote realiteit dat Lucas in het ziekenhuis ligt was het wel fijn om zo wakker te worden. Gewoon om iemands armen om je heen te voelen, en goedemorgen te horen en een kus te krijgen.

Het klinkt simpel, maar voor mij betekent het meer dan al het geld op de wereld. Verklaar me maar voor gek, het mag.

Vanmorgen naar Lucas toegeweest. Met de medicijnen en het extra zuurstof lijkt hij wel wat opgeknapt te zijn, maar hij is nog erg suffig. Hij wil enkel op schoot zitten, en dan staart hij echt heel duf voor zich uit. En voor je het weet valt hij weer in slaap. Hij ademt nog altijd erg zwaar.

De kinderarts geeft hem extra zuurstof zolang hij het nodig heeft.

Ik vind het eng om hem weer te zien liggen in zo'n ziekenhuisbed. Alles komt weer terug. De maanden ziekenhuis na zijn geboorte. De laatste operatie. Robin is de hele tijd bij mij gebleven. Mijn vader moet zo al richting zijn werk vanwege avond dienst. Robin gaat koken, want dat kan ik dus niet. Ik kan nog geen ei bakken. Het komt er altijd verbrand uit. En vannacht blijft hij ook slapen. Dat wilde hij zelf want als er iets met Lucas zou gebeuren dan kon ik er heen met hem zei hij.

Ik hoop dat Luke snel weer lekker in zijn eigen bedje kan liggen, want ik mis hem nu ik weer thuis ben.

Bah, misschien komt het door dit rotweer dat hij ziek is geworden?

Maar goed, een kaarsje branden en bidden dat hij snel herstelt, meer kan ik helaas niet doen. Ja, hem heel veel knuffelen.