Iedereen kijkt me na op school, en ze zitten te roddelen. Het doet pijn.
Maar ik vind de opmerkingen die UITGESPROKEN worden nog veel pijnlijker.
"Je vergooit je leven door dat kind te houden."
"Hopelijk leer je wel van je foutje."
Okeej ik ben jong. Ik wordt december 15 jaar, maar dat wil niet zeggen dat ik geen gevoelens heb. Ik had ook niet gedacht dat ik mijn kerstvakantie bevallend door zou moeten brengen.
Maar ik heb mijn keus gemaakt, en ik sta er 100% achter. Ik ben vrij gelaten in mijn keus. Mijn ouders, mijn vriend en zijn ouders hebben niet gezegd wat ik moest doen. Ze zeiden enkel dat wat ik ook zou kiezen ze achter me stonden.
Natuurlijk zeiden ze dat het niet makkelijk zou zijn. Een kind op voeden met 15 jaar en ook nog je VWO opleiding doen. Maar mijn ouders en schoonouders willen me zoveel mogelijk ontlasten. Ze willen zoveel mogelijk oppassen, zodat ik mijn huiswerk e.d kan doen en mijn diploma kan halen over een paar jaar.
Ik ben gezegd met deze mensen. En ik ben gezegd met mijn vriendje R. van 20 jaar. Hij had ook niet gepland om met 20 jaar vader te worden, maar sinds ik besloten heb mijn kleine smurf te houden is hij helemaal door het dolle heen.
Ik geloof dat dit kindje meer dan welkom is, ook al was het niet gepland.
Een moeder die nu al zielsveel van hem/haar houd.
Een vader die nu ook al gek op hem/haar is. En 2 opa's en oma's die alles voor hem/haar over hebben en voor R. en mij.
Ik weet dat ik niets van m'n klasgenoten aan moet trekken daardoor, maar het is wel moeilijk. Zeker die opmerkingen.
reacties (0)