Cb, kdv, kolven, gebabbel en een nieuwe opa?!

Even een update over Taavi.

Afgelopen zaterdag is Taavi 3 maanden geworden en was het precies een jaar geleden dat hij is verwekt (dus eigenlijk is hij afgelopen zaterdag een jaar geworden... )?!

Drie maanden alweer. Wat gaat dat ongelofelijk snel en langzaam tegelijk?! Een echte baby is Taavi al lang niet meer, dat ging er heel snel af door zijn belachelijk snelle groei. Vorige week maandag waren we op het cb voor controle en tweede ronde prikken (nog steeds heel zielig!!!), toen was hij 64 cm en 6850 gram. Dit keer iets minder in gewicht aangekomen, maar we zijn dan ook beiden ziek geweest. Eerst Taavi waardoor hij weinig wilde eten. En toen ik waardoor ik weinig aan borstvoeding produceerde. Uiteindelijk heeft hij dus twee weken een stuk minder gegeten en daardoor was hij in vier weken tijd maar 570 gram aangekomen. Helemaal niet slecht, maar voor Taavi wel een stukje minder. Heb nu ook maar zelf een digitale weegschaal gekocht (vriendlief zit nu in een zware dip…), om het zelf ook een beetje te kunnen volgen iedere week. Geen idee hoeveel deze afwijkt van het cb, is natuurlijk ook veel minder nauwkeurig met maar 1 cijfer achter de komma, maar vanmorgen zat Taavi op 7,5 kilo!

Helaas is Taavi nog wel erg verkouden. Dat hoesten is vooral heel zielig, blijft er soms echt in hangen. Maar goed, de huisarts vertelde dat kindjes die naar het kdv gaan, vaak 2 keer in de maand een virus te pakken hebben. Dus VSM heeft er een trouwe klant bij de komende jaren!

Op het kdv gaat het ook prima. Gelukkig krijg ik het er zelf ook steeds makkelijker mee en begin ik me ook langzaam een beetje thuis te voelen daar. Doordat hij nog niet helemaal lekker is, slaapt hij veel. Maar ook nu begint hij zelfs daar te lachen en te brabbelen. Taavi is namelijk een beetje verlegen en geeft niet zomaar een lachje weg, dus zijn ze enorm blij met ieder lachje dat hij daar doet. De oudere kindjes vinden het ook heel leuk als Taavi er is. Zij helpen mee met de fles geven en zorgen ervoor dat Taavi niet te lang zonder speentje ligt. Hij wordt aan alle kanten verzorgd?! Moet wel erg wennen aan het gehaast allemaal. ’s Ochtends om 6 uur gaat de wekker. Begin met mezelf klaar te maken en dan voorzichtig Taavi wakker maken en hem klaar maken. Rond 7 uur voeden om vervolgens de laatste dingen te pakken en voeding voor het kdv in te pakken en daar rond 7:30 uur te zijn. Dan afscheid nemen en meteen weer hup in de auto om naar Almere te scheuren om om 8:30 uur te beginnen. Eigenlijk sta ik te laat op, want ik eet tussendoor niet eens. Maar vind 6:00 uur toch wel erg vroeg! Zeker nu Taavi voor die tijd soms wel twee keer voor eten komt…

Kolven op het werk vind ik ook wel een hele opgave. Ben je net lekker bezig, komt er weer een pop-up met “KOLVEN!” over 5 min. Klik ik dan weg en ga weer verder. Het is net zo’n snooze knop, tot ik opeens besef dat ik al een half uur te laat ben… Dus weer haasten naar de kolfruimte aan de andere kant van het pand 5 verdiepingen hoger, in de hoop dat er niet iemand anders aan het melken is. Met moeite krijg ik er dan 100 tot 120 cc uit, ga dan naar de toiletten om het spul af te spoelen en vervolgens weer met m’n koffertje terug naar m’n plekkie. Inmiddels ben ik weer minstens een half uur verder en moet ik weer helemaal opnieuw in m’n werk zien te komen. En dit dan zo’n drie keer op een dag (alleen de laatste keer is voor ik de auto in stap)?! Heel veel moeite en dan eigenlijk nog niet eens voldoende melk?! Maar goed, tot nu toe doet Taavi het er redelijk mee. Op de dagen dat ik thuis ben probeer ik ‘m wel iedere twee uur aan te leggen, in de hoop dat het de productie zo op schroeft dat ik er meer met kolven uit haal. Maar tot op heden maakt dat nog niet veel uit. Als ik Taavi weer van het kdv haal, heeft hij nog maar net zijn laatste fles leeg. Neem hem dan mee, maak hem klaar voor bedje en leg hem dan ook weer aan. Hoop maar dat hij zo voldoende binnen krijgt.

Ik blijf het nog wel een groot wonder vinden allemaal. Kan zo van die grote kleine man genieten! De laatste paar dagen is hij heel veel aan het vertellen en brabbelen. Of hij nou in de box ligt of in zijn schommelstoel zit, hele verhalen heeft hij?! En vanmorgen ook zo leuk! Lig ik nog te slapen, maar word ik langzaam wakker gemaakt door gebrabbel?! Lag meneer nog lekker in zijn wieg te brabbelen?! Normaal maakt hij een nep-huil-geluid om te laten weten dat hij wakker is, maar vandaag tot twee keer aan toe met gebabbel. En dan kom ik bij hem en kijk ik in zijn wieg/bedje en krijg dan meteen een grote glimlach. Echt te leuk gewoon?!

Wat we ook nog hebben meegemaakt… Taavi heeft zijn andere opa ontmoet! Eerder heb ik al eens geschreven geen ouders meer te hebben, maar dat is niet helemaal waar. Afgelopen zondag was het dan wel 17 jaar geleden dat mijn vader is overleden, maar dat is de vader die mij heeft geadopteerd. Mijn biologische vader is nog wel in leven. Door de jaren heen heb ik zo af en toe wel schriftelijk contact met hem gehad, maar sinds ik een jaar of 1 was nooit meer gezien. Nu, sinds 30 jaar, zat hij ineens bij ons op de bank?! Door de geboorte van Taavi kwam weer de vraag om elkaar te ontmoeten. Ik heb daar altijd veel moeite mee gehad, vond het eng, maar sinds de zwangerschap spookte wel erg door mijn hoofd om hem te gaan opzoeken. Zo’n 12/13 jaar geleden heb ik wel eens mijn oma en halfzusjes ontmoet, maar daarna vond ik het weer te eng worden allemaal. Mijn moeder heeft het altijd geprobeerd en gestimuleerd, maar hield daar mee op toen ik 21 werd. Ze vond me toen volwassen genoeg om zelf actie te ondernemen. Nu moest dat alleen nog 10 jaar duren, maar denk dat mijn moeder vredig van boven heeft zitten meekijken toen het dan eindelijk zover was!

Was wel heel raar hoor. Wat moet je elkaar nou vertellen?!? Wist dat ik qua spraakzaamheid en verlegenheid op hem zou lijken en in gedachten heb ik vaak een zwijgzame ontmoeting gefantaseerd, maar dat het in werkelijkheid ook echt zo zou zijn… Ik was ineens helemaal niet zo verlegen naast hem?! Hij was echt heel stil, maar goed dat zijn vrouw er was en ik met haar een gesprek kon voeren! Achteraf vertelden ze ook dat hij heel zenuwachtig was en er daardoor er niet echt veel uit kwam. Toen hij Taavi op schoot kreeg, was hij wel helemaal in de weer met hem.